Beleving van het christelijke geloof.

Ik doe Relatie en Depressie nu een paar jaar, met op de achtergrond Elisabeth, die actief gelovig is en af en toe wat schrijft op het religie forum.
(Steeds weer hoop ik, dat ze wat meer tijd heeft en wat meer zal schrijven, want haar berichtjes zijn altijd heel bemoedigend.

Ik zelf was orthodox gelovig (protestant), maar in de loop der jaren is van het eigenlijke geloof niet veel meer overgebleven.

Toch heb ik niet alles losgelaten, waarin ik ben opgevoed en lees de bijbel op mijn eigen manier.
Wat over is gebleven, is het leren van de levensweg van heel veel mensen, die in de Bijbel beschreven is, met zijn intense wijsheden.
En mijn grote voorbeeld, Jezus van Nazareth, zowel in zijn levenswandel als in zijn woorden.

Ik weet, dat het velen zo vergaan is.
Ieder op hun eigen wijze.
Niet gelovig meer of twijfelend.
Of zelfs maar af en toe of bij bepaalde omstandigheden verlevendigd.

Mijn vraag is dan:
Hoe is dat bij jullie?

Hé Maria, ik hoop hier nog wel op te reageren, maar zoals meestal is het weer een beetje te laat geworden om uitgebreid te schrijven, dus ...komt nog!

Liefs Elisabeth

Whahahahahah.


Nu kennen jullie gelijk Elisabeth.
Altijd van goede wil, maar ook altijd druk, druk, druk.
En toch nog even laat op de avond even lezen en soms wat schrijven.
Al is het maar om te schrijven, dat ze later wat zal schrijven.

maria, ik heb van alles meegemaakt, waardoor ik echt ben gaan geloven. Ik kon niet anders. Voor mij is God een feit geworden. Alweer meer dan 25 jaar geleden. Ik ben ook christelijk opgevoed, maar dat wil nog niet zeggen, dat je Jezus echt nodig hebt. Ik heb nooit gevoeld, dat ik Hem nodig had. Maar op een gegeven moment werd ik depressief, en ik raakte mezelf volledig kwijt. Waarschijnlijk moest dat ook zo gebeuren. Als mens houden we onszelf staande en zijn we zelf onze eigen god.

Ik ga zo verder, maar net was m'n bericht verdwenen, dus doe ik het even in gedeelten.

Het is voor mij niet zomaar een gevoel. Ik heb God ontmoet. Dat is moeilijk te omschrijven, maar dat wist ik gewoon omdat het niets of niemand anders kon zijn. Een situatie, die ik nooit zelf had kunnen verzinnen.
Vanaf dat moment wist ik dat het God was en dan ga je je klein voelen. Ik begreep dat ik God nooit had gekend, dat ik Hem altijd zo voorgesteld had, zoals ik zelf was zeg maar. Maar Hij was totaal anders en Hij was echt.
Toen ging ik ook m'n eigen zonden zien. Het is een zegen als je de Bijbel kent, althans ik kende gedeelten vanuit de bijbel.
Ik vind het nog steeds bizar en kan het ook niet helemaal verklaren, maar hoe dan ook. Vanaf dat moment ging ik geloven, al wist ik nog niet precies wat en ik wist ook niet wat het verschil was tussen God en Jezus. Dat was een proces voordat ik dat zag. Dat God de Heilige is en dat Hij een Plan had gemaakt om ons weer tot Hem te brengen.
Dat plan was Jezus. Iedereen die zich bewust wordt van zonden, gaat ook vragen om vergeving en die vergeving is gegeven in Jezus, die voor onze zonden stierf. Straks wordt het goede vrijdag en Pasen.

Door dit alles heen kreeg ik een relatie met God. Hij werd een werkelijkheid in m'n leven.
In de eerste plaats verdween langzamerhand m'n depressie. Ik leerde bidden tot Hem en leerde alles in zijn handen te leggen, zodat ik het zelf kon loslaten. De wereld was in die tijd als een puzzel voor mij, maar die puzzelstukjes werden één voor één opgelost. Ik ging de Bijbel heel anders lezen als voorheen. Het leek of er een diepere dimensie in zat. Ik begreep het toen gewoon. Al begrijpen we nooit alles, het belangrijkste begreep ik en er ging een wereld voor me open.
Langzamerhand kwam ik uit de depressie en werd sterker door te leven vanuit God.
Wat kan ik nu zeggen? M'n relatie met God heeft zich steeds meer verdiept. Als ik me down voel, dan bid ik net zolang tot ik me niet meer down voel. Het is dus niet zo, dat ik altijd gelukkig ben, maar misschien is dat ook juist goed, omdat we als mens toch steeds onszelf zoeken en we het juist bij Hem moeten zoeken. Wanneer het donker is, dan zoeken we naar het Licht. ik zie wel dat ik nog steeds verander. Nog steeds zie ik (geloofs) dingen, die ik b.v. 5 jaar terug niet zag.
Ik zou niet weten, wat ik zonder God zou moeten. Het leven lijkt me dan totaal zinloos. De wereld gaat voorbij en al waar daarin is, maar God blijft eeuwig bestaan.
Alles klopt aan God en de Bijbel. Ik weet dat Hij van ons mensen houdt en ik wil voor altijd met Hem verbonden blijven.
Dat is mijn grootste geluk en van daaruit leef ik mijn leven met vallen en opstaan.

Liefs Elisabeth

elisabeth schreef:

Ik leerde bidden tot Hem en leerde alles in zijn handen te leggen, zodat ik het zelf kon loslaten........
..... Ik ging de Bijbel heel anders lezen als voorheen. .... Al begrijpen we nooit alles, het belangrijkste begreep ik en er ging een wereld voor me open.
Langzamerhand kwam ik uit de depressie en werd sterker door te leven vanuit God.
Als ik me down voel, dan bid ik net zolang tot ik me niet meer down voel.
Het is dus niet zo, dat ik altijd gelukkig ben, ..........Wanneer het donker is, dan zoeken we naar het Licht. ik zie wel dat ik nog steeds verander. Nog steeds zie ik (geloofs) dingen, die ik b.v. 5 jaar terug niet zag.
......
Dat is mijn grootste geluk en van daaruit leef ik mijn leven met vallen en opstaan.

Elisabeth
Ik begrijp dat je leven zich enorm heeft verdiept, sinds je uit je diepe depressies bent gekomen.
Veel heb je geleerd, wat je toeschrijft aan je vernieuwde manier van geloof in God.

Mag ik het in mijn woorden zeggen en mijn gedachten daarin verweven?
Als het niet juist is, geef het dan maar aan.

Sinds je hebt geleerd, je problemen over te geven en hebt geleerd ze zodoende los te kunnen laten.
Door nieuw te kijken met nieuwe ogen, ging je de belangrijke dingen begrijpen, maar je kon ook vragen, vragen laten.
Ook dat er altijd donker en licht zal zijn, maar dat als we zoeken naar het Licht, het Donker minder macht over je heeft.
En steeds weer overwonnen zal worden.
Dit alles heb je geleerd, sinds je God en Jezus werkelijk in je leven toeliet.

Dit is wat ik alle mensen toewens.

Ja hoor Maria, dat heb je wel goed samengevat.

Liefs Elisabeth

Hallo Mria en Elisabeth

Dat is nou precies wat geloof ook voor mij is werkelijkheid leven, ik zou er niet meer zijn als ik niet persoonlijk God mocht ontmoeten, de bijbel niet een gewoon verhalenboek is maar een woord dat spreekt heel persoonlijk.
Alleen bij mij is het niet blijvend de oplossing geweest om van mijn depressieviteit af te komen.
Maar toch weet ik dat God de Vader hier in aan het werk is , het is vaak moeilijk, maar Hij houd van mij .
En zo is het paasgebeuren niet alleen een feest van paaseieren enzo , maar meer een herinnering aan het fiet dat Jezus voor mij een weggebaand heeft tot God de Vader.
Mijn zondes en ziektes heeft hij overwonnen aan het kruis.
Waarom ik dan toch nog vanalles aan vervelende zaken meemaak, weet ik niet , er zijn wel antwoorden ,niet altijd , maar 1 ding is zeker Hij laat me niet in de steek.

Dag aan Dag Draagt Hij ons.........
Lieve groetjes en fijne Paasdagen, wens ik jullie toe, Atina

Ik heb gisteren The Passion of Chist gezien op de tv. Opzich houd ik niet van deze films, heb er wat moeite mee ook vanuit mijn opvoeding ( Jezus mag niet uitgebeeld worden). Maar toch..gisteren dus gekeken en ik vind het wel heel indrukwekkend. In de Bijbel lees je het, maar als je het ziet zoals het ongeveer gegaan is, doet het echt wel wat met je. Heel jammer dan dat de film stopt na zijn dood.

Atina,

Waarom ik dan toch nog van alles aan vervelende zaken meemaak, weet ik niet , er zijn wel antwoorden ,niet altijd , maar 1 ding is zeker Hij laat me niet in de steek.

Nou, ik heb hier eigenlijk ook niet echt een antwoord op, maar 1 ding is zeker; Hij laat ons niet in de steek.
Hij draagt ons door dit leven heen. Het is al een wonder, wanneer we dit ervaren.
Dan is er absoluut groei in je geloof en word je sterker gemaakt in Jezus.

Liefs Elisabeth

Nog zoiets heel bijzonders, mijn zoon heefd ADHD/Asperger en woont met begeleiding, een aantal jaar op een soort dagopvang geweest voor jongeren met problemen.
In die tijd had hij een bewuste keus voor God gemaakt, na een aantal zeer antigeloof jaren, maar heeft contact met nog een jongen en meisje van zijn VMBO tijd ennu ook met een meisje van de dagopvang, blijkt hij met dat meisje op de peuterspeelzaal gezeten te hebben.
Ik herkende haar had haar al een paar x met haar broer gezien bij haar pleegouders[die naast mijn ouders wonen]
Maar ik wist haar naam nog wel maar nog niet zeker dat zij het was, en ja haar naam hoor je veel dus ik had de link niet gelegd, stapt zij binnen bij mij en ik zeg meteen maar ik ken jou volgens mij wel,jij hebt daar gewoont, en heb ik jou ook niet daar ge zien , ja zegt ze klopt, ik zeg nou dan hebben jullie samen op de peuterspeelzaal gezeten......
Leuk joh, al die 4 jongeren zo met hun eigen problematiek,allemaal open voor de liefde van God zo geweldig en dat komt bij elkaar bij ons in huis...
Dit had ik nooit durven dromen in onze crisis tijden ,a.s zondag zijn mijn man en ik 25 jaar getrouwd, ik zeg maar zo het is genade van GOd dat we nog bij elkaar zijn.
Ook mijn man heeft ws ADHD en ? word nu verder bekeken, maar echt God is goed we zijn er nog niet maar hij is er heeft ons zijn woord gegeven.
Hij houd van ons. Wauw, groetjes van Atina

Ja geloof is goed
Ooit was ik een kind Die niet kon genieten
Mijn kaarsje brande wel... maar ik zag het licht er van niet

Ik vroeg god

waarom kompt er geen licht van mijn kaarsje???????
God zij je kaarsje geeft wel licht...IJgelijk is hij prachtig...Ook jij bend prachtig..En uniek

Om dat ik zo veel om je geef.... Zal ik je duisternis geven...Zo dat je Het vlammetje van je kaarsje kund zien
En het mag laaten straalen..Voor ieder Die dat wil..

Dank je wel god zij ik En ik zag het lichtje branden

Groetjes knuffels Mieter

Hoi Zodemieter, ja, je ziet het licht beter wanneer het donker is.

Groetjes Elisabeth

Atina, ik vind dit heel bijzonder wat je schrijft en geloof ook echt dat dit van God uit is gegaan. Wat heerlijk dat die jongeren nu als gelovigen bij jou thuis komen. Gefeliciteerd met je 25-jarig huwelijk. Dat is tegenwoordig toch ook heel mooi, dat je ondanks en door allerlei problematiek heen, toch bij elkaar bent gebleven. Ja, God is goed en genadig.

Een zoon van ons zit nu ook in een ongeloof fase. Het is een hele leuke en lieve jongen en het was voor mij een hele schok. Ik hoop en bid dat dit iets tijdelijks is en dat God Zichzelf aan hem zal openbaren.
Jouw bericht vond ik een bemoediging.

Groetjes Elisabeth

Hallo Elisabet

Zondag hadden we een doopdienst, daar werd een vriend van onze zoon gedoopt, is een paar jaar jonger,ook christelijk opgevoed.
Hij was al heel jong erg critisch, en ook een tijd anti.
Toen mijn zoon weer geloofde in God had hij nog heel veel vragen.
Maar nu heeft hij ook een keuze gemaakt, vragen heeft hij heus nog wel maar hij geloofd.
Zo zie je maar, het is een moeilijke tijd als ze die periode hebben maar het feest is des te groter als ze een keuze hebben gemaakt.
Heel veel sterkte hoor , geef de hoop niet op.....

grtjes van Atina

Dit topic is naar het archief verplaatst in afwachting van bericht van de inschrijvers.
Lees ook:
Veranderingen in de opzet van het forum.

Tot 01-03-2010 kan hier nog worden gereageerd, alleen door inschrijvers voor fiat ter verplaatsing naar het open forum en verdere deelname aan het open forum.
En wel door alle inzenders, die dat nog niet bekend hebben gemaakt bij mij.

Bij het uitspreken van de wens om dit gesloten te houden komt hier een slotje op.

Bij geen reactie:
Beslissing tot nader order.

Hallo lieve vrienden en vriendinnen,

Ik ben ook gelovig.
Ik ga iedere zondag 2 x naar de kerk, een behoudende zware kerk zoals velen dat zo noemen.
Ik zit dikwijls bewogen ondere de prediking te luisteren en soms met tranen in mn ogen.
Wat ben ik toch een zondig en ellendig mens.
Ik moet toch bekeerd worden mensen anders ga ik verloren , voor eeuwig.
En ik kom weer thuis of het is weer maandag en ik leef zoals ik altijd leef.
Zondig en overspelig......ik kan er niet mee stoppen al zou ik dat willen.
Of God moet in mijn leven ingrijpen en mij op de weg terug brengen die ten leve lijdt, ten eeuwige leven.
Door het bloed van Zijn Zoon Jezus Christus.

Vragen, op en aan merkingen.....heel fijn.

Manus56

Ik begrijp je Manus.
Ik begrijp hoe jij als christen denkt en leeft.
Wat moet jij het inderdaad moeilijk hebben met zo'n schuldgevoel.

Ik zal eerlijk zijn.
Ik weet niet of ik degene ben, die jou hierbij het beste kan helpen, daar ik dit geloof heb afgeschud.
Ik zou al heel gauw overkomen, alsof ik jouw geloof niet serieus zou nemen en aan de andere kant, zou ik als hypocriet overkunnen komen.
Beide wil ik absoluut niet, want jij hebt serieus een probleem.

Wel zou ik je misschien kunnen helpen met ook een beetje bijbelkennis.
Dan moet ik je vragen:
Je hoeft geen antwoord te geven, maar misschien wil je het verduidelijken.
Bedenk daarbij, dat dit forum nu openbaar is.

Ik weet, dat de Bijbel en de orthodoxe kerk de gedachte en sterker nog, ook de wens, als hetzelfde ziet als de daad.
maw. de begeerte tot...
...hetzelfde als de daad van overspel zelf.

Het overtreden van het gebod:
Gij zult niet begeren.
wordt soms al als overspel betiteld.

Magnus.. tja je komt dichtbij..
Ik weet niet of ik nu in staat ben om goed te antwoorden, maar ik zal proberen.
Ik weet dat er veel speelt in de 'zware hoek'
Enkele vragen eerst:
je zit in de kerk.. uit gewoonte? traditie?
twee keer... zelfde dingen gewoonte/ traditie?
Bewogen onder het Woord.. ja, klopt!
In deze kerken zijn we gewent van het bekeert u!
Ik kom zelf uit die hoek. Maar...ik vocht ertegen. Ik ben christen, waarom bekeert u?
Ik wil verder dan dat, help me!
Zover komen kost strijd, afdoen met familie en kennisen. Wat dan?

God kent jouw vanaf het begin. Kent je..psalm 139 en die ken je.

Ik zou graag gewoon met je willen mailen..niet hier als je het goed vind.. je kan me gewoon vinden onden pb-tje.
Je mag het hier ook doen, maar ik weet niet hoe gevoelig het ligt.
Ik ben ondertussen in een ander 'soort' gemeente terecht gekomen, maar jouw schrijven doet me aan iemand denken.. die persoonlijk wat mailwerk nodig heeft. Ik heb niet "het " in handen, maar misschien kunnen we een eindje samen opweg.

Manus,
Ik zit toch nog met de vraag: Je gaat naar de kerk..waarom?
Als je er verder niets mee doet dan heengaan, kan je je dag toch beter besteden?
Als je toch denkt verloren te gaan..

Ik begrijp dit niet helemaal, zou je dat willen uitleggen?