herken je deze uitspraak

Ik kreeg van iemand de volgende tekst onder ogen:

."Verdriet is de vrouwelijke variant van boos"

Wie herkent deze tekst?
Ik heb moeite met mijn boosheid.. slik ik in- implodeer- en wordt dat verdriet/ teleurstelling.

Ik heb moeite met deze uitspraak.
Vaak hoor ik ook, dat vrouwen niet zo gemakkelijk boos kunnen worden als mannen, hun boosheid eerder inslikken en dan verdrietig worden.
Zouden mannen dat niet hebben?
Ik weet niet, of deze uitspraak enig hout snijdt en een algemeen psychologisch juiste basis heeft.
Wel weet ik dat vaak wordt gezegd dat mensen vaak niet boos kunnen zijn en dat moeten leren uiten.

Anderen kunnen het allemaal zo mooi voor je invullen, dat het ljjkt of deze compleet vreemden je beter kennen, dan dat je jezelf kent.
Natuurlijk is het wel goed om het even te overdenken, maar het heeft volgens mij weinig zin om je daarin te verliezen.

Is het niet mogelijk dan, dat je bijna geen agressie of boosheid in je hebt?
Dat je gewoon alleen maar verdrietig kunt zijn om dingen die je niet zinnen?
Of hoogstens verongelijkt.

Ik heb wel eens redenen om boos te zijn, denk ik.
Maar dat zijn meestal momenten,wel heftig soms ja, maar ik kan nooit boos blijven om iets, maar wel heel lang verdrietig erover.

Waarom zou ik me door anderen moeten laten aanpraten, dat ik eigenlijk boos zou moeten zijn?