relatie breuk

Relatiebreuk.

Omgaan met het feit.
Hoe een relatiebreuk tot stand komt speelt hier niet zo’n grote rol.
Gewoonweg, de relatie is over, stopgezet. De partners gaan uit elkaar en blijven uit elkaar. Een happy end is uiteraard nooit uit te sluiten, maar de kans daarop is miniem. Het is trouwens niet zo gezond bij een dromerig toekomstbeeld te blijven staan. Trouwens als je de toekomst kent, zal je nooit leren nieuwe omstandigheden te aanvaarden.
Elke drempel in het leven is een leerproces.
Wat nu zeker is, is dat de breuk er is en dat het leven hoe dan ook verder moet gaan. Ook de ex-partner gaat zijn/haar weg.
Die realiteit moet geaccepteerd worden. Hopen tegen beter weten in zal onverstandige daden als gevolg hebben zoals het forceren van een herstel.

Deze breuk is er niet voor niets. Een tijd later in je leven zul je begrijpen waarom je de gevoelens moest voelen, die je nu hebt. Ik weet het is niet eenvoudig, maar wat moet je anders? Je weet dat je door deze periode heen moet.

Een aantal emoties spelen een rol in deze periode

We kunnen boos zijn op onze ex-partner, want hij/zij heeft ons verlaten.
We snappen het niet. We denken dat je partner toch van je houdt, en dat als je partner van je houdt, hij/zij jou toch niet zal verlaten.
Je gaat alle situaties af waarin je je liefde hebt gegeven, en je zegt tegen jezelf; is dat nu de beloning die ik van mijn partner krijg, voor alles wat ik voor hem/haar in al die jaren heb gedaan?
Daarnaast kan je het gevoel hebben dat één van de twee partners wegvlucht voor het conflict. Je voelt een dubbelgevoel. Enerzijds wil je je mening geven, wat verder tot een diepere breuk zal leiden, en anderzijds wil je weer erg lief zijn voor je ex-partner, zodat je de breuk misschien weer kunt herstellen. Je hebt hoop, en je wilt daar vorm aangeven, maar dit kan door de breuk onmogelijk zijn.

Je voelt je droevig. Je voelt je verlaten, en je gaat je eenzaam voelen.
Dat dit jou nou weer moest overkomen.
Alleen mij overkomen dat soort zaken hoor je jezelf denken. Er is niemand meer waar je alles mee kunt delen. Je partner was er altijd voor je. In voor- en tegenspoed. En nu ineens is er een breuk, en kun je de breuk niet meer terugdraaien.
Het liefst wil je huilen. Je voelt je zielig. Je ex-partner heeft je pijn gedaan.

Je denkt aan hoe het nu verder moet, en je voelt een stuk angst opkomen.
Je wilt deze gevoelens niet laten opkomen, tenslotte vindt je van jezelf dat je sterk moet zijn.
Je zegt enerzijds; mij krijgen ze er niet onder, en het is mijn eigen schuld, ik heb weer eens niet voldoende naar de signalen geluisterd.
En anderzijds wil je de situatie, die weliswaar tot de breuk heeft geleidt, overdoen en de relatiebreuk voor altijd voorkomen.
Daarna wordt je boos op jezelf, want tenslotte was -ik- zo dom, om het niet te voorkomen. Je bent dus weer terug bij af; bij je gevoel van boosheid.

En zo zit je in een proces, waar je het moeilijk mee kunt hebben.
Het verliezen van een relatie confronteert je tenslotte met al je emoties die je ooit geleerd hebt. De enige emotie die je op dat moment weliswaar niet voldoende tegenkomt is vreugde. Vandaar dat mensen met een relatiebreuk ook wat langduriger uit balans raken.
Ze kunnen het gevoel krijgen dat alles alleen maar slechter wordt, en dat het alleen jou overkomt. Het werk kan er onder leiden, de studie, je gezondheid etc.

Nu kan het voor een ieder verschillend zijn waarom er een relatiebreuk plaatsvindt.

Het kan diverse oorzaken hebben;

Het niet meer op dezelfde golflengte zitten met elkaar kan een reden zijn.
Dit is een van de meest voorkomende oorzaken voor een breuk. Toen je ooit je partner leerde kennen, klikte het meteen goed tussen jullie. Dit kwam, omdat één van de twee partners een plus (+) pool heeft in de relatie, en de andere partner een min (-) pool. Het maakt niet uit wie de min of de plus pool is. Het gaat erom dat je goed met elkaar kunt opschieten omdat je elkaar aanvult in de relatie.
Als je allebei hetzelfde zou zijn, zou je geen relatie krijgen, want wat is er saaier om de hele dag tegen je spiegelbeeld te praten. Je zou altijd weten wat de ander terug zou zeggen, en er zit geen enkele uitdaging aan -het samen door het leven gaan-. Je kiest je relatie vaak onbewust omdat hij/zij iets interessants in zich heeft, wat jij graag ook zou willen leren. Je zit op dezelfde plus/min golflengte. Daar waar er een minfactor is, staat er een plusfactor tegenover.

Gedurende de jaren van de relatie kan het zijn, dat één van de twee partners iets sneller leert dan de ander. Denk daarbij aan een stukje kennis en zelfinzicht. Die partner zal dan proberen -de nieuwe geleerde kennis- met de ander te delen, maar die andere partner wil of kan niet zo snel leren. De golflengtes gaan uit elkaar lopen, en jullie kregen verschil van mening over de meest uiteenlopende zaken. Als er een verschillende golflengte is, hoe klein ook, kun je wel verder gaan met je relatie. Je kunt dit bijvoorbeeld dertig jaar volhouden. Echter; Hoe langer het oplossen van deze afstand uitgesteld wordt, des te moeilijker het is om weer tot elkaar te komen, zoals het was in het begin van de relatie. Vaak geeft uitstel ook weer een verslechtering van de relatie, wat betekend dat een relatiebreuk bij één van de twee partners onvermijdelijk is.

Een vorm van het niet meer op dezelfde golflengte zitten is bijvoorbeeld, als je over van alles en nog wat ruzie gaat krijgen. Ineens heeft hij/zij nooit meer tijd voor je. Geld krijgt ineens een andere betekenis. Het gevoel van de waarde van de relatie wordt dan in -het geld- uitgedrukt. Je gaat niet meer samen naar de dingen, waar je vroeger wel samen naar toe ging. Een wat extremere en verder gevorderde vorm van niet meer op dezelfde golflengte zitten is -vreemd gaan-. De ultieme vorm vreemd gaan heeft te maken met een signaal zetten naar de partner. Zo wil je duidelijk maken, dat er iets in de relatie niet in orde is. Je kunt dit onbewust doen, en daarna jezelf beliegen door te zeggen dat het jezelf -zomaar- is overkomen.

Andersoortige oorzaken kunnen bijvoorbeeld zijn;

-- dat er een geestelijke, lichamelijke of seksuele mishandeling plaatsvindt.
-- als één van de partners onder invloed van een lichamelijk handicap geraakt. Bijvoorbeeld een langdurige ziekte, of een ziekte als AIDS.
-- er komt (on)gewild een derde persoon bij in de relatie. Bijvoorbeeld een baby.
-- elkaar niet begrijpen door de taal. Bijvoorbeeld een buitenlandse partner.
-- een derde partij kan stoken; ouders, een broer of zus, maar ook een hartsvriend(in), en zelfs een ex-vriend(in).
Kortom een heleboel factoren die mee kunnen spelen, waarbij diegene die er midden in zit, soms door de bomen het bos niet meer kan zien.

Hoe nu verder;

Om je nu wat op weg te helpen, volgen hieronder wat aanbevelingen. Ga er van uit, dat je op dit moment alles hebt gedaan, wat je hebt kunnen doen. Ik weet, het wachten op iets dat op dit moment onbereikbaar is, is verschrikkelijk. Je gaat je er nog meer machteloos door voelen.

Laat het verleden los
Ga niet continu nadenken over hoe mooi het allemaal was tussen jullie, zodat je jezelf weer onprettig voelt, omdat je wilt terugkeren naar die oude situatie. Laat de dingen die mooi waren, voor wat ze zijn. Geniet van die mooie herinneringen, en besef dat je in de toekomst ook weer van die mooie herinneringen zult krijgen. Als je je afstemt op het feit, dat je nu zo zielig bent, omdat de relatie uit is, dan houdt je je alleen maar bezig met medelijden met jezelf.
En nog moeilijker;

Laat de zorgen om je ex-partner los
Denk er niet over na hoe je ex-partner het nu zal hebben. Hoe hij/zij het moet redden zonder jou. Als je zegt; ik hou nog van hem/haar, kan dat zeker zo zijn, maar het is waarschijnlijker dat je eigenlijk wil zeggen; ik ben zo bang om alleen te zijn. Om daarvoor te vluchten worden de woorden -ik hou van...- heel snel uitgesproken. Als ik je zou vragen, waar je dan zoveel van houdt, zal het antwoord vaak zijn; van hetgeen hij/zij vroeger allemaal deed. Bijvoorbeeld; Toen gingen we nog samen naar de bioscoop. Wat je doet is je vasthouden aan je hoop dat het ooit weer zal worden zoals vroeger. Maar je weet beter. Vroeger is voorbij, en ook de andere kant van de weegschaal hoort bij de dagelijkse realiteit. Kijk ook naar de conflicten die jullie hadden, en die eigenlijk geen conflicten meer waren, maar uitingen van onuitgesproken meningsverschillen. Het is beter vooruit te kijken, naar alle mooie dingen die jou nog te wachten staan als je het verleden loslaat. Wat er ook gaat gebeuren. Kijk positief naar je toekomst.

Laat je ex-partner los. Je hoeft je geen zorgen meer te maken. Beter is het je zorgen te maken over jezelf. Of je je afstemt op de goede zaken in het leven, zodat je weer snel verder kunt. Langdurig in een dip zitten, is voor geen enkel mens de oplossing. Je ex-partner zorgt nu ook voor zichzelf. Jij, op jou beurt, kunt dat ook doen. Zorgen maken om je ex-partner zal averechts werken. Als je gaat bellen, een bezoekje aflegt, zal het geschil en de breuk zich verergeren. Het meest voor de hand ligt dan een breuk waarbij je ex-partner je niet verteld waar hij/zij zich op dat moment bevindt. Als hiervan sprake is, is het duidelijk dat je je ex-partner zijn/haar keuze dient te respecteren. Nu je midden in een breuk zit, bereik je met het uiten van je boosheid niets.

Respecteer die relatiebreuk
Ik weet het is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar wat moet je anders? Afwachten en langdurig kniezen is voor de afhankelijke mensen onder ons. Respecteer het feit dat die relatiebreuk er niet voor niets was. Jullie zijn samen naar dat moment van die breuk toe geleid. Het had niet op een andere wijze kunnen plaatsvinden. Er was een reden voor -deze lessen- die je zijn aangeboden. Vanuit dit moment kun je verder leren. Je weet in je diepste bewustzijn wel dat deze breuk een reden heeft. Ook jij bent een deel van die breuk. Als er twee of meerdere mensen uit elkaar gaan, zijn alle deelgenoten van die relatie voor een even groot deel verantwoordelijk voor de gebeurtenissen. Opgroeiende kleine kinderen zijn natuurlijk een uitzondering daarop. We zijn allemaal als persoon verantwoordelijk voor onze eigen daden. En soms moeten we bepaalde handelingen verrichten om te leren dat het uiteindelijk niet onze handelingen zijn waar we vrede mee kunnen hebben. We hebben geleerd dat als -fouten- te bestempelen. Je zult de handelingen waar je uiteindelijk niet voor wilt kiezen, toch een keer in je leven moeten doen, om te weten, dat ze niet tot jou leven mogen behoren. Een ieder mens leert daarom zijn eigen lessen. De ene persoon in één keer. De andere persoon doet daar bijvoorbeeld acht keer over.

Het geeft ook niet, als je een deel schuld voelt bij jezelf
Schuld voelen over deze breuk is uiteindelijk onvermijdelijk. Van schuld voelen, zul je de situatie nogmaals voor je ogen gaan halen. Op deze wijze zal je tegen jezelf zeggen; een volgende keer doe ik het niet op dezelfde wijze. Dat is dus goed. Het gaat erom, dat je van deze relatiebreuk iets leert. Dat je inzicht krijgt in je reden van handelen. Het gaat niet om de handelingen, maar om de redenen waarom jij zo handelde. Als je daar achter bent gekomen, zul je het verleden kunnen accepteren, en zal het veel gemakkelijker voor je zijn om bepaalde handelingen achterwege te laten, die jij afkeurt.

Dit is document van het oude MSN forum, nog geplaatst door Jan
Een heel persoonlijke visie en in mijn ogen sterk gekleurd door de ervaringen van de schrijver.
Daarom heb ik dit niet bij documentatie geplaatst, maar in het discussie forum.

Ieder kan hierop dus inhaken met eigen ervaringen, persoonlijk of meegemaakt van nabij.