beetje klem

beetje klem

Bericht 1 van 8 in discussie
Van: 2643Indiaan (Oorspronkelijk bericht) Verzonden: 22-11-2008 0:37

Hallo allemaal
Ik loop een beetje klem .soms/vaak den ik laat het maar zitten .2 jaar geleden is de dood van me moeder boven gekomen ik dacht van dat is het en me jeugd heb ik wel verwerkt .ik riep ook altijd van het is hun puinhoop die van me ouders en ik kon er niets aan doen .maar ik had me jeugd niet vererkt .ik wilde midden in het boek beginnen .maar als gauw bleek dat niet te gaan er zat teveel voor de dood van me moeder en alles stond in verband met elkaar .ik zeg ook altijd incest pogingen is een eiland en zelfmoordpoging van me moeder is een eiland .en zo zijn en nog vele .zo grof kan ik er altijd wel wat over zeggen zolang ik me maar bij een eiland hou .nu zie ik pas de omvang van alles en dat alles met elkaar te amken heb .Maar ik vraag me af alles is naar boven gehaald zelfs dingen die ik zo ver weg gestopt had dat ik niet helemaal het meer wist maar nu wel.Nu dat je alles besef wat je is aan gedaan ga je nog meer denken en kom je ook nog tot het besef dat je moeder je ook nog gebruikte geestelijk .ik bleek ook nog als troefkaart gebruikt te zijn dat doet erschrikkelijk pijn als je daar achter komt teminste ik wist het wel maar nooit zo beseft .het lijkt nu net dat ik 2 moeders heb .de een die zorg nodig had en die ik door dik en dun beschermde ook als kind .en de andere moder die me ook misbruikte tegen me vader .ergens ben ik met me vader wel klaar hij was zo en daar verandere je niks aan daar kon je tegen wapenen .maar tegen geestelijk misbruik niet kom ik nu achter .Maar ik me vader vaak als een soort sekte leider hij had macht over mensen die waren bang voor hem door me traningskamp zo noem ik het blijf van me lijf huis .durfde ik tegen hem op.Maar ik zit zo met me moeder .en zeker ook me het zien hoe ze dood is gegaan .Ik ben 2 weken geleden bij me peut geweest en die hoeft maar een zin te zeggen en daar ga ik al .vooral thuis dan komt alles naar bover tot in de puntjes .5 dagen duurt het voor dat ik weer wat rechtop sta .Ik begin zo langzaamhand te denken kan ik het niet beter laten rusten als ik er niet over praat word ik wat rustiger .wat als ik zo onder uit gaat dan vraag ik me helmaal af kom je er ooit wel door heen .kan ik het niet gewoon laten .Ik kan niet met de emotie om wat boven komt ik sta er hopeloos mee .
OOk heb ik het idee dat me peut het eigenlijk het ook niet meer zo weet omdat ik al 2 jaar tegen hetzezlfde aanloop .als iemand longkanker zeg dan word ik al op me hoede en blijf en heel ver vandaan.me moeder heb ik zien dood gaan aan die bloeding door me oom is alles naar boven gekomen ik dacht toen dit is beetje op afstand zo kan ik het wat verwerken .het heeft me laten instorten nu heeft een oom van me man het en nu durf ik zeker niet meer bang dat die man dood gaat door hetzefde als me moeder en ben bang dat het weer voor me neus gebeurt en dat ik helemaal instort .zo ren ik in een cirkel als ik praat zie ik alles voor me of schrijf .dus nu denk ik kan ik het niet beter laten alles niet over praten soort van dood zwijgen net doen of het niet gebeurt is en met me jeugd weer zo denken het is hun puinhoop ik ben maar een product ervan .Ik denk dat dit ook kom omdat me peut twijfel en hij het ook niet meer zo weet .ik heb jij heb er voor gelleerd niet ik er zijn toch meer mensen die veel hebben mee gemaakt hoe hebben die het dan gedaan .
op dit moment laat het maar zitten en ze hadden het betr ook kunnen laten zitten.inplaats alles opgraven .maar wat ik moet geen idee meer

Damara

Bericht 2 van 8 in discussie
Van: zodemiter Verzonden: 22-11-2008 11:06
Hoi indiaan
Ja ken je gevoel vreselijk
Maar lieverd Het eenige wat ik je kan zeggen
Bewustwording Dat is het proches voor genesing
Het is vreselijk wat je mee hebt gemaakt
En ja je zuld er nog vaak tegen aan loopen
Maar er over praaten is oke ja is goede manier
ook al lijkt het niets te helpen....
op een gegeven momend word je sterker
Ik wens je kracht lievde begrip ene kom op je kund het
Weetje als ik zo zit....Denk ik maar je krijgt nooit meer dan je aan kan...Gr knuf voor jou Mieter

Bericht 3 van 8 in discussie
Van: mariakat11 Verzonden: 22-11-2008 14:38
Het is bij jou allemaal een beetje veel Damara.
Langzaamaan boven laten komen en dan langzaamaan verwerken is een punt.
Maar dan zit je er meestal ook je hele leven mee.

Heel snel alles losbarsten, dan kan het inderdaad zijn, dat er iets barst.
Jou stabiliteit en weerstand tegen hevige emoties is gebarsten
Terugdraaien kun je niet meer.
Ik denk dat je nu pas voor het eerst gaat realiseren, dat je moeder ook maar een mens was en dat het je moeder was, die je heeft laten stikken in je jeugd.
Ik denk een reden om haar te vervloeken.

Emotioneel gezien zou dat een juiste reactie zijn.
Maar dat mogen we niet van onszelf, en zeker niet als je zo gemanipuleerd bent, dat jij altijd de sterkste moest zijn.
Maar realiseer je: jij was ook degene die altijd mentaal het sterkste was.

Dat is denk ik dat je nu aan het verwerken bent.
Dat je jezelf moet mogen toestaan dat je eigenlijk bloedlink op je moeder moet zijn omdat zij je niet echt heeft beschermd.
Op het laatst gevlucht, maar nooit jou echt beschermd.

Bloedlink op dat stukje van je moeder, naast het verdriet van het gemis kan allebei aanwezig zijn, ook al ervaar je dat dan niet tegelijkertijd.

Omdat jij altijd alles moest aankunnen, denk je nu ook nog dat je alles moet kunnen verdragen zonder al te veel negatieve emoties. (sterfgevallen)
Maar lijden en sterven moeten aanzien met je volle menselijke hart is nou eenmaal keihard.

Probeer deze dingen te scheiden van de problemen in je jeugd.
Het hangt in zoverre samen, dat als het ene loskomt en bovenkomt, je daar zo emotioneel en instabiel van kunt worden, dat je het andere niet zo aankunt, als je had gewild met je oude Damara.
Maar de oude Damara is niet meer en komt nooit meer terug.
Samen met je peut en met ons moet je proberen te leren omgaan met de nieuwe Damara, want een weg terug is er niet meer.

Je kunt goed schrijven bij tijd en wijle.
Misschien moet je gewoon elke dag een stukje schrijven.
Maak een dagboek.
Niet alleen als je je heel erg beroert voelt maar ook als je kleine leuke dingen beleeft.

Dat kun jij, dat weet ik.
Graag wil ik dat dan lezen.

Maria

Bericht 4 van 8 in discussie
Van: Anneke145 Verzonden: 22-11-2008 23:44
Hoi Indiaan

Je hebt inderdaad veel meegemaakt ..
Theorie is zo gemakkelijk, praktijk blijkt soms zo moeilijk ..

Sterkte
Groetjes

Bericht 5 van 8 in discussie
Van: 2643Indiaan Verzonden: 23-11-2008 2:23
hoi allemaal
dat ik me bewust ben geworden van alles dat weet ik .ik zie de omvang en ben daar ook weer van geschrokken eigenlijk nooit heb ik dat zo gezien op ik alles op eilandjes had gezet ,
en zo steeds aan alles net kon ontsnappen zover kon ik het aan .maar dan wel alles apart.Nu is alles losgebarsten .en kan er niet meer omheen .wat ik ook probeer dat heb ik allemaal al geleerd .
Maar als je een uurtje bij je peut zit en hij zegt een ding .je komt thuis en dan komt het hele verhaal naar boven want het blijft hangen.maar ik beleef het dan nog een keer maar dan tot in details .dagen ben ik van de kaart en maar huilen .of ik ben koraf .heel wispelturig .Ik heb op dit moment ook de grotste problemen met me moeder .aan die ene kan die woede .wat ik inderdaad eigenlijk van mezelf niet mag hebben .omdat me moeder al zoveel had mee gemaakt .maar aan de andere kan die woede van je heb me wel laten stikken terwijl ik er wel altijd voor jouw was op wat voor uur van de dag .Maar aan de andere kant het verdriet .ook de dingen die we hebben mee gemaakt het gevecht wat we geleverd hebben die zorgen die ik had om haar.ik lag in het ziekenhuis en zorgde nog dta me moeder 2 keer per dag eten kreeg tegelijk met mij dan wist ik dat ze had gezgeten.bizarr eigenlijk. Maar ik zit ook nog met haar dood buiten me jeugd om .die laatste 4 maanden van haar leven waren al een hel apart .het zijn 2 aparte verhalen jeugd en haar dood .maar toch ook weer zo verbonden .weer stond ik alleen en moest voor haar zorgen weer die angsten .ik was nog steeds bang dat ze weer zelfmoord zou plegen terwijl ze ongeneeselijk ziek was .weer het vechten voor har weer beschermen omdat er mensen waren die het niet zo goed met haar voor had die misbruik probeerde te maken .vandaar dat jeugd en dood zo door elkaar zit .weer was alles hetzelfde ik moest weer alles doen .en de laatste maand waren een hel .met de verbouwing en trouwerij en begravenis .dat kan je al bijna niet bolwerken en ik heb haar dood zien gaan . dat wens ik echt niemand toe .zo'n dood en ook niet het aanzien ervan.
daarom maakt het ook alles zo moeilijk jeugd het ziek van en het dood zien gaan van
oude damara komt niet meer terug.wat ik wel probeer te doen .die was sterk .het is niet alleen dat alles boven komt maar je moet je eigen ook opnieuw leren begrijpen en acsepteren en dat geeft al de nodige problemen .je begrijp je eigen niet je omgeving die begrijpen je niet en als je verander en wat meer aan je eigen gaat denken dan krijg je nog tegenweking want die willen wel die oude terug die allles deed ,
met me peut ik weet niet wat ik dar van moet denken .zal ook wel door alles komen .zo zegt hij dat alles gecomplseerd is en dat het tijd kost en dan zegt hij weer we zijn al 2 jaar bezig lijkt van dat is al een poos .vrrag ik er na dan zegt hij wel weer van dat het normaal is .of hij vraagt zich weer af of hij me wel kan helpen .en dan vraag ik me af al hij zo twijfel ben ik wel te helpen .deze man heb zelf ook wel wat mee gemakt .het is niet een die het uit een boekje doet .vandaar me twijfel of ik het niet beter kan laten rusten.en als ik het tegen komt dat ik de andere kant opga.
ergens wil je gewoon dat het ophoud . je denk van ik heb er niks aan kunnen doen .waarom moet ik dit er ook nog bij krijgen.

schrijven doe ik ool wel en ik lees .ik heb een soort studie boeken gekregen van me peut .in de hoop dat de boekeneen bijdrage geven aan alles dat ik het leert te begrijpen wat er gebeurt is.
en tijd voor schrijven heb ik ook .ik ben 7 weken geleden geholpen aan me knie en heb de domme pech dat er een ontsteking in is gekomen en er zit ernstige slijtage in .ze hebben me belooft dat ik maanden zoet ben met dit .als het al beter word is me gezegt ze hopen dat het wat beter word als wat het nu is en hij was een stuk beter voor die ontsteking .maar door de slijtage erbij is hij erg achteruit gegaan .het is erop of eronder voor me knie ..ik moet rust houden .ik die 2 keer 5 km per dag liep met me hondjes.

Groetjes Damara

Bericht 6 van 8 in discussie
Van: mariakat11 Verzonden: 23-11-2008 13:47
Ik denk wel dat je je peut kunt vertrouwen.
Hij is eerlijk en ook maar een mens.
Een ander kan het niet voor je oplossen, maar wel daarbij helpen.

Dat hij zijn twijfel met je deelt, is voor mij het bewijs dat hij je serieus neemt en met je meevoelt.
Niet altijd goed voor hemzelf, want hij heeft nog meer clientem.

Dat laatste wat je vertelt.
dat van je knie, werkt dus echt niet mee.
Bij inactiviteit, zeker na zo'n lichaamlijk actief leven, valt het dubbel op je.
Maar ook wegens lichaamlijke oorzaken.
Misschien gaat fietsen beter?
Misschien een hometrainer?

Probeer anders wat lichaamlijk actief te hobbien. Dat geeft ook heel vaak wat respijt en ontspanning.
Doe je niet graag knutselen of handwerken?
Verzin iets in die trant.

Is ook maar een probeersel van mij, maar ik weet dat het kan werken.
De tijd die je nodig hebt kom je ermee door plus dat het lichaamlijk wat bezigheid geeft in deze periode van stil moeten zitten.
Je zit dan veel te veel in je hoofd met denken, ook met schrijven is dat nog zo, al geeft dat wel een grote ontlading.

Groetjes Maria, die ook maar wat probeert.

Bericht 7 van 8 in discussie
Van: Dafodil1335 Verzonden: 23-11-2008 14:07
Hallo

Misschien moet je leren om:

Wat gebeurt is veranderer je niet meer, of kun je niet veranderen, maar leren om er zelf anders mee om te gaan, dat kun je wel

Heel veel sterkte

groetjes daffodil

Bericht 8 van 8 in discussie
Van: 2643Indiaan Verzonden: 26-11-2008 16:57
Hoi

Ik weet dat ik moet leren om er mee om te gaan .Dat ik de feiten niet kan verandere was het maar zo.
.Maar waar je jaren mee loopt wat je weg gestopt heb .wat je ook jaren heb over gedaan om dat mee te maken .dat duurd even voor dat je ermee om kan gaan .
En als je normaal een chinees leger nodig heeft om je om te krijgen.dan sta je heel vreemd te kijken dat je omleg .en dat je beschermschild kapot is .buiten al het andere om moet je daar ook mee leren om tegaan.
En soms vind je van je eiegn dat het niet snel genoeg gaat en je gaat tegen je eigen vechten .Er spelen zoveel factoren mee onder delen mee .
Wat wel heel belangrijk is geweest dat ik gebrokeen heb met me broer. het was moeilijk ook omdat je wet wat hij heeft mee gemaakt .Maar hij verkiest een leven met drinken en wilt niet echt geholpen worden .Het doet pijn .maar ik heb me moeten realiseren dat niet iedereen tehelpen is .en dat is heel moelijk als je iemand te gronden ziet gaan en je kan niets .Dat heb ik achter me gelaten .en voor mezelf gekozen .ik ben al van ver gekomen .
Hobby's heb ik wel
buiten het wandelen om .maar ik ben en blijf en buiten mens .ik lees graag .schrijven vind ik wel moeilijk .ik kan beter boeken lezen .Zoals :als ik nee zeg voel ik me schuldig .dat is een leerzam boek.handwerken doe ik ook .maar buiten mijn knie heb ik ook fybrom daar probeer ik me weinig van aan te trekken .alleen breinen gaat wat minder .Ik doe wel weer fysio fitnes.Dat is wel lekker ook omdat je mensen tegen komt die ook wat mankeren en het zijn niet allemaal van die afgetrainde lichamen .
Ik blijf wel actief en creatief .Wat het belangrijkste is dat ik besef dat ik niet tegen me zelf moet vechten en dat ik niet alleen staan en dat er mensen zijn die te vertrouwen zijn .
en dat moet ik nog leren .
groetjes damara