Niet alleen met onze gevoelens.

Zou het dan toch zo zijn dat, de maand januari voor veel mensen een moeilijke maand is?

Voor iedereen.
We zijn in ons hart bij elkaar, ook al kennen we elkaar niet.

Door met elkaar te schrijven weten we, dat we niet alleen zijn met onze gevoelens.
Vaak een probleem bij depressie.
Het gevoel alleen te zijn met deze klachten en het gevoel niet te mogen zeuren.
Daarom praten we maar zelden over wat ons werkelijk bezighoud.

Ook deze tijd speelt parten. Het is een ego- istische, post-moderne tijd, waarin het draait om het ik.
Je wilt ook niet zeuren, het eerste is : o dat heb ik ook , mijn vader / kennis enzo.
Tijd voor elkaar? Weinig mensen hebben het rustig en nemen tijd voor elkaar.
En als je eens tijd heb, moeten er andere dingen gebeuren.

Families wonen niet meer bij elkaar, zorg delen met elkaar is er ook niet meer ( ok in sommige delen van het land wel)
Internet is een nieuwe familie geworden, maar wel waneer het uitkomt, en als er geen zin is doe je het niet.

Gevoel? wie weet er over mee te praten.. we benaderen het.

Ik hoop op meer 'delen, praten, familie zijn' hier..

Ik lees veel verdriet tussen de regels door.
Maar ook protest, ook al klinkt het nog als verongelijktheid.

Waar blijf jij met je boosheid?
Het korte lontje is er?
Mag dat?

Maar waar gaat het feitelijk over diep binnenin?

Oké, gooi het er maar uit.
Of niet?