Getuige bewustzijn: over je diepste identiteit

Ik vind het altijd moeilijk waar ik iets moet plaatsen, dus daarom maar hier.
Het volgende tracht uit te leggen dat de spirituele visie opde "persoonlijkheid"een heel andere is dan de gebruikelijke psychologisch of psychotherapeutische.

Getuige-Bewustzijn
- over je diepste identiteit -

Het beschrevene is niet de beschrijver.
het waargenomene is niet de waarnemer.
Het geziene is niet de ziener.
Het object is niet het subject.
Dit geldt voor de materiële wereld en dat begrijpt iedereen.

Maar het geldt ook voor de psychische realiteit.
Als je "jezelf" beschrijft
- dus je gedachten, gevoelens, herinneringen, wensen, verlangens of begeerten,
je fantasieën, je gebruikelijke gedrags- of reactiepatroon -
beschrijf je ook iets dat je hebt waargenomen.
Maar ook daarvoor geldt dat het beschrevene, het waargenomene, het geziene
niet de beschrijver, de waarnemer of de ziener is.

Dus als je zogenaamd "jezelf" omschrijft, ziet of waarneemt ben jij dat juist niet
Je zogenaamde zelf of ik, is net als de materiele dingen een object in het bewustzijn.

(Het is overigens al heel wat als men instaat is een redelijke beschrijving van eigen gedrags- of reactiepatroon te geven. Dat betekent dat er in ieder geval een klein beetje bewustzijn aanwezig is.
Voor zeer veel mensen zijn hun gedachten, gevoelens en gedragen zo vanzelfsprekend dat men ze niet eens opmerkt. En men heeft dan dus niet in de gaten dat het juist dat diepingeslepen en dus min of meer automatische reactiepatroon is, dat hen voortdurend in de problemen brengt, hun klachten (angsten, stemmingsstoornissen, relatieproblemen enz enz) veroorzaakt.
Zich dat wel bewust te worden, is een van de belangrijke taken van een psychotherapie)

Dat wat we "ïk" noemen, zijn we niet.
want je kunt het waarnemen (als je een beetje bewust bent, maar dat zijn we meestal niet)
En Jij bent niet het waargenomene, maar de Waarnemer, de Ziener, de Getuige, Bewust-zijn.

En als je dan vraagt:
maar wie ben ik dan echt, wie of wat is mijn ware zelf
wie of wat is de Waarnemer, de Ziener of de Getuige, Bewust-zijn?
heb je niet begrepen dat je het subject nooit tot object kunt maken.
Je kunt de Getuige of Bewustzijn alleen zijn, niet waarnemen.
Als dat mogelijk zou zijn was het immers weer een object.

Van de Getuige of het bewustzijn kun je alleen zegen wat het niet is.
Niet dit, niet dat.
Het is Niets, niet-iets, no-thing.
Het is geen object.

Objecten verschijnen en verdwenen in de grenzenloze ruimte van het bewustzijn
Ze komen en gaan, ze zijn in de tijd, ze zijn tijdelijk
Bewustzijn is geen object en staat buiten de tijd.

Jij komt en gaat niet
Jij staat niet in de stroom
De Getuige is zich bewust van de ruimte en tijd,
maar is zelf vrij van ruimte en tijd
Het is tijdloos, eeuwig.
Eeuwig is niet altijd durende tijd, maar het volledig vrij zijn van tijd
Het is niet geboren en zal nooit sterven.

Boeddha zei het al: "Er is iets dat niet-geboren, niet-gemaakt, niet-geschapen is"

Je kunt over de Getuige of Bewustzijn alleen in symbolische of metaforische taal spreken,
alleen in beeldspraak dus.

Bijvoorbeeld 1.
Bewustzijn is als de blauwe hemel, waarin wolken drijven.
De wolken staan dan voor de uiterlijke en innerlijke objecten.
De heldere blauwe hemel is de achtergrond waartegen alles zich afspeelt.
Jij bent niet de wolken, maar de heldere blauwe hemel
De wolken komen en gaan.
Jij blijft.

Bijvoorbeeld 2.
Je kunt het vergelijken met Licht, waarin de objecten verschijnen.
Jij bent het licht, niet de objecten die in dat licht gezien kunnen worden.

Bijvoorbeeld 3.
Je kunt het vergelijken met het oog van een cycloon.
In een cycloon of wervelstorm , raast en tolt alles heen en weer om het oog of de kern.
Maar in dat oog zelf heerst volkomen, rust, stilte, kalmte.

Bijvoorbeeld 4.
Je kunt het vergelijken met een spiegel.
Er kan zich van alles en nog wat voor de spiegel afspelen:
geboorte,dood, jeugd, ouderdom, honger, verzadiging.
Wat er ook gebeurt, alles speelt zich voor de spiegel af, nooit met de spiegel.
Jij bent de spiegel.

Bijvoorbeeld 5.
Je kunt het vergelijken met wakker-zijn tegenover slapen
De diepste vorm van slapen is de droomloze slaap. Er is geen enkel bewustzijn, je bent in coma
Dromen is natuurlijk ook slapen, maar je bent je van iets - illusies weliswaar - bewust
Wakker zijn is beseffen dat wat je zag toen je droom, niet echt was.
Vanuit het perspectief van Getuige-zijn zijn de zogenaamde wakkere mensen nog steeds aan het dromen, ze leven in illussies, en beseffen niet wie ze zijn.

Het is uiterst moeilijk om dit nivo van bewustzijn, dit Getuige zijn, voortdurend te handhaven.
Meditatie is de methode om dit bewustzijn te bestendigen.
Feit is dat we ons vereenzelvigen of identificeren met de objecten, dus b.v. met de angst, de woede, het verdriet, de haat, de jaloezie, de irritaties, de verlegenheid, de minderwaardigheidsgevoelens, de verlangens, wensen of begeerten, de gebruikelijke en min of meer automatische gedrags- en reactiepatronen.
Met de zogenaamde "pesoonlijkheid" dus.
We vereenzelvigen ons niet met de Ziener , maar met dat wat gezien kan worden.
We vereenzelvigen ons met de inhoud van het bewustzijn i.p.v.met het bewustzijn zelf

Drie misverstanden met betrekking tot getuige-zijn

1. Er wordt niet gezegd dat je de objecten b.v. de zojuist genoemde negatieve gevoelens,
moet verdringen of wegstoppen. Dat heeft nog nooit geholpen en vergroot de problemen alleen maar, zoals elke psychotherapeut je kan vertellen. Niet verdringen, maar ze gadeslaan, ernaar kijken. Dan verdwijnen ze.

2.En ander misverstand is dat je "jezelf" (je gebruikelijke gedachten, gevoelens, gedragingen, de persoonlijkheid) de innerlijke objecten dus, zou moeten verbeteren, veranderen, veroordelen of je er schuldig over te voelen. Nee, alleen er getuige van te zijn, dan verdwijnen ze.

3. Een derde misverstand is dat het intellectuele begrijpen van een bovenstaand betoog over het Getuige bewust zijn, voldoende zou zijn voor een werkelijke transformatie. Maar dat is onzin.
Je blijft dan alleen op het intellectuele verbale nivo. Je kunt het verhaaltje na vertellen, maar daarmee
is het nog geen realiteit in je eigen leven geworden.

Het bovenstaande thema nog eens anders geformuleerd.

JIJ - ZELF.

Wat is toch dat Zelf dat overblijft nadat al het andere is weggevallen?
Wat overblijft ben JIJ.
Met “dat wat is weggevallen” wordt dus de persoonlijkheid bedoeld. Je gebruikelijke, diep ingeslepen en dus min of meer automatische reactiepatroon in Gedachten, Gevoelens en Gedragingen. Dat is wat de persoonlijkheid is: automatische G-G-G.! Zodra die nep-identiteit wegvalt, treedt je Zelf naar voren. Dat wat je altijd als was, bent en zal zijn!

Maar als men nu vraagt: ja, maar… wat IS dat zelf dan, m.a.w. als je het probeert te definiëren, te omschrijven, te benoemen, te categoriseren, er greep op te krijgen, zit je ernaast.
Je Zelf – JIJ – valt namelijk buiten de kaders van het kenbare, het benoembare of het waarneembare. Het is het grenzenloze, het alomvattende, het onbeperkte.

Je Zelf kun je alleen zijn, niet kennen. Het is geen object temidden van de andere objecten. Het is niet wat waargenomen kan worden, maar dat wat waarneemt zonder er overigens verder een oordeel over te hebben.(want oordelen hoort bij de persoonlijkheid en niet bij je Zelf) Het kan alleen in negatieve termen omschreven worden. Dat is wat bedoeld wordt met de klassieke omschrijving van het Zelf: “Niet dit – niet dat”

Wat wel mogelijk is, is de ervaring van je Zelf zijn te beschrijven. Tallozen hebben dat gedaan. En die beschrijvingen komen in essentie neer op: VREDE, VREUGDE, VRIJHEID.

En omdat dat zo aantrekkelijk klinkt, vraagt men; Ja maar… wat moet ik dan doen om me Zelf te worden?
Het is onmogelijk en onzinnig te proberen jezelf te worden! Je bent het al! Proberen te worden wat reeds het geval is…..

Het enige wat je wel kunt doen is de persoonlijkheid loslaten. En de persoonlijkheid loslaten wil zeggen je gebruikelijke automatische reactiepatroon loslaten. En dat is een moeizaam proces want dat reactiepatroon in denken, voelen en handelen is diep ingeslepen en gaat meestal op de automatische piloot.
En HOE doen je dat dan is natuurlijk de volgende vraag. Door naar dat patroon te kijken, het waar te nemen, het je bewust te zijn. En elke situatie is geschikt daarvoor: je relatie, de opvoeding van je kinderen, je werk, je vrijetijdsbesteding.

De persoonlijkheid loslaten komt in feite neer op OORDELEN loslaten. Want dat is wat de persoonlijkheid in feite is. De persoonlijkheid – wat jij “ik” noemt - stopt niet bij waarnemen, maar geeft er onmiddellijk een interpretatie, een oordeel over. Wat er ook gebeurt, het wordt gevolgd door een oordeel;
Aangenaam/onaangenaam, lustvol/walgelijk, verschrikkelijk/aantrekkelijk, mooi/lelijk, goed/slecht, begerenswaardig/waardeloos, bedreigend/ongevaarlijk, prettig//onprettig, acceptabel/onacceptabel, verdraaglijk/onverdraaglijk, opwindend/saai, ben ik voor/tegen.
Alle gebeurtenissen of andere mensen krijgen onmiddellijk een label! Het ik, ego of de persoonlijkheid bekijkt ALLES vanuit het nuttigheidsaspect. “Wat heb IK eraan in termen van lust, veiligheid en macht”

Wat de persoonlijkheid doet is: waarnemen --- een interpretatie of oordeel vellen ---- gevoelens ondervinden --- handelen of vermijden te handelen.

Oordelen leiden dus tot een scala aan emoties (waaronder angst, woede, irritatie, verdriet, eenzaamheid enz enz)
en tot drie fundamentele gedragspatronen: in de aanval gaan, in het defensief gaan of onverschilligheid.
Leven vanuit een persoonlijkheid, een nep-identiteit, is een leven vol strijd en pijn, een miserabel leven.

Vandaar dat er vaak gezegd wordt dat een diepe crisis (een ernstige en langdurige depressie bijvoorbeeld) een kans biedt onder ogen te zien dat het tot nu toe gevolgde patroon van de persoonlijkheid je niks brengt. Het biedt de mogelijkheid eens in een andere richting te zoeken.

In de mate waarin je in staat bent het oordelen achterwege te laten, verliest de persoonlijkheid – het automatische gedragspatroon – aan kracht. En hoe meer de persoonlijkheid aan kracht verliest, des te duidelijker treed je Zelf naar voren. En je Zelf kent geen oordelen, geen voors en tegens. Het is altijd in harmonie en vredig, liefdevol, onverstoorbaar, rustig en vreugdevol. Het ondergaat de rupsbaan van emoties niet.