welkom Mountaineer

Welkom op het forum.
Er is veel te lezen, maar je kunt ook zelf wat vragen of schrijven.
We zijn er hoor

Hallo allemaal.

Ik ben lid geworden omdat ik een chronische depressie heb en een relatie vasthouden niet meevalt. Net een relatie van 6 jaar afgesloten, en daarvoor een van 2 jaar. Telkens schijnt mijn depressie een beslissende rol te spelen. Bij mij blijft alleen een bedonderd gevoel over. Ik heb deze depressieve klachten al vanaf mijn 14e ongeveer. Enkele jaren later naar hulpverlening, zo rond mijn 25e jaar. Ik werk sinds dit jaar weer, na 7 jaar eruit gelegen te hebben. Bij de postbezorging via de WSW.

grz Mountaineer.

Hoi, fijn dat je al reageert op dit forum.

Een relatie vasthouden als je depresief bent.. kan je ook vertellen of jij of de ander het uitmaakte?
Als je erg depresief bent is het moeilijk om met diegene om te gaan. Zeker als je het niet begijpt wat het is.
Als je je bedonderd voelt, neem ik aan dat de ander het uitgemaakt heeft.
Weet je de reden ook? Het kan zijn dat de ander er totaal niet mee om kon gaan.
Het is ook misschien handig als jij weet waarom je depresief bent. Is het genen werk of zijn er dingen gebeurd die je depresief maken?
Wsw is de sociale dienst of zo? fijn dat je weer aan de slag kan, en je daar afleiding kan halen.
Wat voor hulpverlening heb je gehad?

Laat wat weten...

Welkom Mountainer
Dat is al een hele lange tijd en het lijkt al je hele leven.
Heb je toch wat aan de professionele hulp gehad?
Heb je nu op dit moment nog therapie of medicatie?

Soms is het heel fijn je verhaal met lotgenoten te delen.
Als er iemand is die je kan begrijpen, dan is het wel iemand, die jouw gevoelens ook heeft meegemaakt ook al is ieders verhaal anders.

Fijn dat je nu werk hebt.
Dat kan soms heel veel betekenen voor je zelfrespect.

De laatste 2 deden zij dat. De reden komt erop neer dat het geen pretje is en dat men alleen rekening moet houden met mij. Dat ind ik niet want ik hou ook rekening met hun, en ik moet meer voor mezelf opkomen en nee leren zeggen. Alle 2 hebben ze een andere relatie, en moet ik geloven dat het van nadat we uit elkaar waren. Maar bij de 1 was er al iemand in de laatste 2 maand en bij de laatste werd beweerd dat de ander er nog maar net 2 weken na het verbreken van de relatie in beeld was. Maar dat vind ik wel erg vroeg, dus zet ik er ??? bij. Ze wisten van tevoren dat ik depressief was en dat was geen probleem. Maar ook dat kwam wel uit. Ik denk dat het wel in de genen ook zit, ook zijn er dingen gebeurt waar je niet blijer van word. Zit nog steeds in de therapien, medi en gesprekken en schilderen als therapie ook. Wsw is de wet sociale werkvoorziening, vroeger wel bekend onder soc werkplaatsen. Werken bied inderdaad wel veel afleiding. Delen is dus iets om de 3 weken, want hier is verder niks meer nu. Zelfrespect is iets wat erg ontbreekt en ik vraag me af of dat verbeterd. Ik zal er wel achter komen of het wat gaat lukken hier.

grz m

Dat is heel wat en zeker niet goed voor je zelfvertrouwen, als de ander het uitmaakt en snel een andere relatie hebben.
Ook dat het in de genen zit, is iets waarover je kan denken, ik kan er niets aan doen.
Zelfrespect kan het gevolg van dit alles zijn.
Ik denk dat velen je herkennen hierin. - wat ben ik nog waard, waarom ben ik hier nog, waarom zou ik dat nog allemaal doen-
Toch zijn er vast ook lichtpuntjes, je zou elke dag een lijstje bij kunnen houden; wat ging er goed of vond ik prettig?
Vaak blijven de negative dingen hangen, is de hele dag verpest door dat ene negative dingetje terwijl er ook positive dingen gebeurd zijn.
Je kan hier je verhaal kwijt, maar misschien herken je ook iets in het stukje documentatie.

Veel mensen weten niet echt wat chronische depressievitiet inhoudt.
Ze denken, dan dat je in een dip zit om wat voor reden dan ook en willen je graag helpen.
Dat geeft ook een band, zekere als ze je in het begin van een relatie zien opknappen en je je aanhankelijkheid toont.
Liefde heeft altijd een zekere afhankelijkheid van elkaar nodig.
Ook de ander heeft behoefte aan vertrouwen en begrip voor zijn situatie.
Hoeveel was dat bij jouw ex partners?
Was er een wederkerigheid, of had je het gevoel dat het een eenzijdig geven was?
Wat was jouw rol daarin?Was het een geven en nemen van beide zijden?
Vor de duurzaamheid van een goede relatie is dat absoluut noodzakelijk.

Als de relatie langer duurt zijn er ook andere dinge,n die belangrijk worden. en dat is voor iedereen verschillend.
Dan komt pas het probleem dat de dip niet tijdelijk is, maar chronisch in die zin, dat een mens met depressie vaak heel diep gaat en dat met veel dingen in het leven ernstig wordt omgegaan.
Midden in de dip is er vaak weinig gevoel voor humor en er wordt niet zovaak gelachen.
Dat alles is wel nodig om je door het gewone leven van alle dag te leiden.

Wat je zelfrespect aangaat.
Wat verwacht je van jezelf?
Is dat veel, dan zul je vaak teleurgesteld zijn over wat je aantreft bij jezelf.
Weet je, dat je een feilbaar mens bent en dat, als je dat accepteert, je van jezelf mag houden, ook al ben je niet perfect?
Dan zul je steeds voor verrassingen komen te staan over de dingen, waar je goed in bent en waarin je een volwaardig mens bent met al zijn ups en downs.
Dat is waarschijnlijk de moeilijkheid, omdat je al heel jong al vaak depressief was.

Je zult dus ook terug moeten gaan in je herinneringen naar de tijd waarin dat allemaal begon.
Was je altijd, ook als kind al heel bewust van jezelf en van je tekortkomingen?
En heb je een idee, waardoor het kwam, dat je zo weinig keren blij was met jezelf?
Of heb je al heel vroeg geleerd, dat elk mankementje van jou kant werd afgestraft, op wat voor manier dan ook?

Dit is vast al vaak besproken tijdens je therapiën.
Zijn er momenten daarin geweest, waarin je daarin ook hebt geleerd wat de oorzaak is van je slechte zelfbeeld?
Zijn er momenten die je je herinnert, waarin dat probleem er allemaal niet zo was en hoe dat later kwam?

Veel vragen van mijn kant.
Ter belangstelling maar ook om een opening te geven voor dingen waarover we het kunnen hebben?
Misschien sluit het aan bij je gedachten, maar misschien ook niet.
Wil je je reactie geven?

Dit is een zware kluif om te beginnen.

Je slaat de spijker op zijn kop emma-emily met wat je zegt, het klopt allemaal. Ik hield een boekje bij voor de posi punten. Maar dat gaat goed in het begin, maar dat gaat snel mis. Ik hoop dat het me lukt en blijft lukken om hier te schrijven. Ik heb al een blik in de documentatie geworpen, maar mijn god, wat een berg info.

Laat ik die maar op mijn gemak doornemen, al staat er natuurlijk ook info die mij al bekend is. Ik mis dacht ik 1 ding, zo in de gauwigheid, en dat is geestelijke mishandeling. Misschien kijk ik erover, maar ik weet ook, ik heb wel wat, dat er weinig over te lezen is op internet.

grz m

Weinigen weten wat het inhoud inderdaad, en wat een inspanning iemand moet leveren om te begrijpen en te reageren op je stemmingen. Ik vind dat ik me zoveel mogelijk heb gedaan om te geven. Maar ik moet ook aan mezelf denken van mijn psyloog, dat was om mezelf te laten gelden en niet overruled te worden. Dus in het begin van de beide relaties ging het naar mijn gevoel wel. Naarmate de relatie langer duurde, dacht ik dat ik teveel gaf en weinig nam. Maar dat werd dus anders beoordeeld door mijn exen, die zeiden, allesmoet wijken voor jou. Dus ja dan heb je hommeles denk ik dan, en zit er geen gelijkheid in geven en nemen.

Je beschrijving van c d is treffend.

Mijn zelfrespect is ver beneden peil, ik verwacht dan ook niet veel van mezelf. Dat is al moeilijk genoeg om door het leven te gaan. Ik weet dat ik feilbaar ben en niet perfect, dit accepteren kan ik niet. Van jongs af aan is mjn ik afgebroken. Denken dat ik volwaardig of evenredig ben aan een ander, kan ik dus inderdaad niet. Typerend is dat je zegt om terug te gaan, daar heb ik wel naar gezocht maar niet gevonden of beter gezegd gedaan.. Wel dat dat kan onder hypnose en, daar is het bij gebleven. Blij met mezelf ben ik, denk ik, nog niet geweest. Ja dat werd sfgestraft, dat is de enige manier om het te omschrijven. Het laatste jaar bespreken we dit, psy en ik. Alleen gaat dat stap voor stap, en af en toe weer achteruit. In mijn jongste jeugdjaren ben ik er niet mee bezig geweest. Uit onwetendheid, nu weet ik wel de oorzaak. Maar lijkt het haast onmogelijk om het te verzachten. Het geeft niet dat je veel vraagt, ik zal reageren. Misschien niet direct, maar ik lees het en ben ik er al mee bezig. Ik moet soms even vragen en of info laten bezinken

grz m

Voordat er naar boven is wat de 'problemen' veroorzaken, gaat er echt wel een tijd over.
Eerst is het de herkenning..wouw komt dat daar vandaan
Dan is het de verwerking, daarna pas de toepassing om het anders te doen.
Als alles een beetje funcioneerd is het al een probleem, maar als je in c d zit, zie je het niet meer.
Ik zei: het is net of er een laag olie boverop drijft, wat er gezegd wordt zakt er niet doorheen, maar blijft er op liggen. Ik kan er niets mee.
Over zelfrespect staat hier op het forum ook wel wat. Ik geloof dat Fred er wat over geschreven heeft.
Je mag er zijn, jij bent wie je bent en je bent waardevol.
Ik zoek het wel even op en plaats het hieronder.

Mountainer
Zo snel hoeft de berg niet beklommen te worden
Ik ben blij, dat je denkt wat aan dit forum te hebben.
Zoek op het moment, dat je behoefte hebt en schrijf, als je wat te vertellen hebt.
En vragen staat vrij.
Met z'n allen weten we meer, dan jij in je eentje of samen met je psycholoog.
Ik denk dat die ook denkt en weet:
Op jouw tijd.

Je schrijft

Citaat :

Ik mis dacht ik 1 ding, zo in de gauwigheid, en dat is geestelijke mishandeling. Misschien kijk ik erover, maar ik weet ook, ik heb wel wat, dat er weinig over te lezen is op internet.

Het ligt ergens in mijn geheugen, maar zo uit mijn hoofd weet ik het ook niet nu.
Het hoort er zeker bij.

Misschien is dat iets wat je zou kunnen bijdragen?
Het valt jou op.
Is dat waar bij jou veel moeilijke dingen zitten misschien?
Er moet zeker iets over te vinden zijn.

emma-emily schreef:

Ik zoek het wel even op en plaats het hieronder.

Sorry ik kan het niet vinden en Fred ook niet... maar ga door, men leest hier je berichten zo te zien.
Ik hoop dat er meer mensen gaan reageren..ook ervaringsdeskundigen

Maria, ik zou kunnen kijken wat ik heb en dan zet ik het hier. Dan kan je het op z'n plaats zetten misschien. En ik denk wel dat dat het kritieke punt is idd. Het heeft geen haast Emma-Emily, beetje bij beetje gaat ook voorruit.

Dit is wat ik vond, volgens mij merendeels gericht op vrouwen:

Geestelijke Mishandeling


Hier word je hele persoonlijkheid onderdrukt ... je wordt zijn/haar dubbelganger in denken en doen ... je wordt voortdurend vernederd, neergehaald, afgebroken

De gevolgen hiervan zijn veel ingrijpender want niemand ziet het ... je voelt je op termijn niets of niemand meer .... en niemand weet het
Hoe erger het geestelijk geweld wordt, hoe nabijer ook het lichamelijk en seksueel geweld komt ... de kleinste aanleiding kan dan het geweld veroorzaken. Een bloesje dat te ver openstaat, teveel aandacht voor de kinderen, naar de kapper geweest ... alles kan aanleiding zijn tot de gewelduitbarsting.

Wat jij denkt en voelt is niet van belang[ voor de andere.
jij mag geen eigen mening hebben. Met jou verlangens wordt geen rekening gehouden.

De andere bepaalt hoe je je gedraagt, kleedt, met wie je omgaat, waar jullie naartoe gaan

Iedereen waar je mee omgaat wordt aan kritiek blootgesteld ... je mag ze niet meer zien.

Jaloezie viert hoog tij

]ij krijgt de schuld van alles wat misloopt maar jij bent ook voor alles verantwoordelijk.

ij wordt vernederd (je kan niets, je bent niets, je doet niets) in het bijzijn van je kinderen en andere geliefde personen

De andere stelt de regels op en jij wordt voortdurend gecontroleerd

Zaken waar je speciaal aan houdt worden gewoonweg vernield


Geldzaken worden jou ontzegd

Je mag niet gaan werken, je mag het huis niet uit



grz mountaineer

https://www.youtube.com/watch?v=u40u3g9kalU

Ik lees het en denk aan mijn zusje die dit heeft meegemaakt, met sexuele mishandeling.-is vaak een gevolg -
Ze heeft het niet gedeeld uit angst, op één keer na. Wij kwamen om te praten met ze en daarna werd het erger.
Mijn ouders hebben haar op een dag opgehaald met de belangrijkste spullen, enkele maanden later heeft hij de scheiding toegestaan.
Geestelijke mishandeling was ook in het huwelijk van mijn -nu- zwager.
Het is niet voor te stellen dat een man zich geestelijk kan laten mishandelen, maar het gebeurd meer dan wij denken.
Nu zijn zij samen getrouwd en begrijpen elkaar hierin.

Als je dit hebt meegemaakt, heeft je zelfvertrouwen een beste knauw gehad. Liefde en geduld zijn de pleisters

Vanaf je vroege kinderjaren tot enkele jaren geleden behandeld worden als niks. Daar vind je niet veel over.

En toch waardevol zijn...
Ondanks dat ook het zonnetje kunnen zien
Ook dat je nu gehoord bent
Dat je berichten gelezen worden
JIj bent jij!

Mountaineer schreef:

Maria, ik zou kunnen kijken wat ik heb en dan zet ik het hier. Dan kan je het op z'n plaats zetten misschien. En ik denk wel dat dat het kritieke punt is idd. Het heeft geen haast Emma-Emily, beetje bij beetje gaat ook voorruit.

Dit is wat ik vond, volgens mij merendeels gericht op vrouwen:

Geestelijke Mishandeling
...............

Dank je voor je moeite Mountainer.
Om in het documentatie centrum te zetten heb ik graag de bron, waaruit dit is gekomen.
Nu zal ik een topic openen en naar hier verwijzen, als zijnde jouw persoonlijke inbreng.
Geestelijke mishandeling.


Heb je dit stukje zo letterlijk ergens vandaan?
Of zijn het opmerkingen her en der, die jou getroffen hebben en die je daarom op een rijtje hebt gezet hier?

Als het dat laatste is.
Kun je dan aangeven wat voor jou het meest aansprekend was?

Ik ben ik inderdaad, maar waardevol en meer kan er bij mij schijnbaar niet in. Het kan gewoon niet waar zijn.

Het stukje komt van de site: Geestelijke mishandeling. Ik mag geen linken plaatsen, dus haal ik m even uit elkaar. Dan hoef je die alleen nog maar samen te voegen.

http : // www .geestelijkgeweld.nl / index.html

Wat mij het meest "aansprak" was het volgende.

Hier word je hele persoonlijkheid onderdrukt ... je wordt zijn/haar dubbelganger in denken en doen ... je wordt voortdurend vernederd, neergehaald, afgebroken
De gevolgen hiervan zijn veel ingrijpender want niemand ziet het ... je voelt je op termijn niets of niemand meer .... en niemand weet het
Wat jij denkt en voelt is niet van belangere.
[color=black]Jij mag geen eigen mening hebben. Met jou verlangens wordt geen rekening gehouden.
]ij krijgt de schuld van alles wat misloopt
Jij wordt vernederd (je kan niets, je bent niets, je doet niets) in het bijzijn van andere geliefde personen
De andere stelt de regels op en jij wordt voortdurend gecontroleerd.

Dat was het wel zo'n beetje.

grz m

Mountainer.
Het is al even geleden dat je hier was.
Ik hoop dat dit je nog bereikt.

Bij het vinden van deze site over narcisme moest ik denken aan jou.
Wat mensen bij een partner hekennen, kunnen ze natuurlijk ook bij hun ouders en/of een gezinslid herkennen.


Geestelijke mishandeling door narcisme.

Sorry ik ben even niet mee. Zoals je zegt is het al even geleden.

Mountaineer schreef:

Sorry ik ben even niet mee.

Ik weet even niet wat je bedoelt hiermee.
Ik hoop, dat het goed gaat met je.
Als je nu op dit moment niet hierop in wil gaan, is dat ook prima.

In ieder geval ben ik blij, dat ik je even bereikt heb.
Ik moest aan jou denken, toen ik dit las en plaatste, vandaar.

Nee ik kan niet zeggen dat het goed gaat. Ik ga er niet verder niet op in, dat heeft geen zin. Ik zie geen verband tussen mij en narcisme. Vandaar die reactie.

grz mountaineer