Wat brengt een mens tot zelfdoding?

Psycholoog Kees Roest beantwoordt vragen over zelfdoding
Kees Roest is christen en psycholoog. Hij gaat in op een aantal psychologische aspecten rond zelfdoding.

Wat brengt een mens tot zelfdoding?
"Meestal een situatie van ondraaglijk lijden, pijn of eenzaamheid en het ontbreken van perspectief. Het doel is niet de dood zelf, maar een einde maken aan verdere pijn, verdere ontwrichting of kwetsing. Dit kan min of meer impulsief gebeuren, maar ook de uitkomst zijn van een nuchtere optelsom, de zogenaamde balanssuïcide. Vaak betreft het depressieve mensen, die sterk het idee hebben waardeloos te zijn en niet het idee hebben dat dat ooit nog zal veranderen."

Heeft iemand die suïcide pleegt te weinig vertrouwen in God?
"In het algemeen kun je dat zo niet zeggen. Er zijn mensen die suïcide plegen, juist omdat zij vertrouwen op God. Zij vertrouwen dat hen een betere toekomst wacht en geloven ook dat God hen deze daad wel zal vergeven. Voor een andere groep geldt dat het hen niet zozeer ontbreekt aan vertrouwen, maar dat zij zich gevoelsmatig gewoon niet meer kunnen voorstellen dat God dichtbij hen is."

Waarom voelen nabestaanden zich vaak schuldig?
"Het idee dat dierbaren je zo plotseling kunnen ontvallen is zo bedreigend, dat we liever leven met het idee dat we het hadden kunnen voorkomen, dan met het idee dat dit buiten onze controle omgaat. Het schuldgevoel nemen we dan op de koop toe. In werkelijkheid valt dit evenmin te voorkomen dan bijvoorbeeld een verkeersongeluk. Het is op een bepaald moment gewoon een samenloop van ongelukkige omstandigheden. Waarmee ik het overigens niet tot toeval wil reduceren."

Hoe kan je nabestaanden troosten?
"Door op precies dezelfde wijze mee te leven, als je zou doen bij een “gewoon” overlijden. Belangstelling tonen, in de eerste plaats door er gewoon te zijn. Je openstellen voor een gesprek, maar zonder te forceren. Luisteren naar wat de ander je wil vertellen, zonder met eigen verhalen aan te komen. Goede herinneringen delen die je met elkaar aan de overledene hebt. En, omdat ieder mens anders is: vragen aan de ander waarmee je kunt helpen."

Is de taboe rondom zelfdoding minder geworden?
"Onder christenen leeft gelukkig steeds minder het idee dat zelfmoord een onvergeeflijke zonde is. Daarmee is een stuk van het taboe weg. Zelfmoord weerspiegelt het feit dat je ook als christen leeft in een gebroken wereld en dat het geloof niet immuun maakt voor depressies, wanhoop en vertwijfeling. Het wegvallen van het taboe werkt overigens preventief. Er kan nu over worden gepraat. Dat verkleint iemands isolement en daarmee de kans dat hij zelfmoordfantasieën omzet in concrete plannen."

http://www.eo.nl/portals/themes/home.jsp;jsessionid=93A5620BEDBFD9DFF182AEB424889159.mmbase03?theme=5277856&portal=5254965
http://www.ik-wil-dood.nl/?gclid=CJGYsaKOqJkCFYU-3godAV8eqA
http://www.cdenhartog.com/ voor nabestaanden van zelfdoding
http://www.zelfmoord.nl