Meer begrip voor mijn moeder, maar........Origineel bericht-----Atina

Van: atina195 (Oorspronkelijk bericht) Verzonden: 24-12-2008 13:18
Ik loop er nu erg tegen aan dat ik meer begrip heb voor mijn moeder, ook altijd last van dpressies, ws ook dysthyme soort.
Vond altijd wel dat ik veel herkende bij haar, maar bij haar komen er ook andere zaken bij extra ziekteangst enzo.
Verder is zij altijd het slachtoffer van van alles en nog wat, maar nu ik zelf meer depressiever voel, vind ik het nog moeilijker om met haar om te gaan ,
Doordat ik het dichtsbij mijn ouders woon word ik ook meer geconfronteerd met hun ouder worden, en hoe het is als je ook nog es lichamelijk niet alles meer kan en depressief bent,afhankelijker van anderen.
Het is soms net een spiegel maar dan geen leuke.
Verder weet ze niet hoe het nu echt met me gaat,lijkt me er nog een extra schepje bij haar erboven op te doen, met alle 5 de kinderen is wel wat aan problemen, op 1 na ook nog es het depressieve soort, en bijkomende psych, problematiek.
Vooral met de feestdagen en verjaardagen altijd weer confronterend, broers die onbereikbaar zijn,, allemaal weer blij als de verjaardagen en feestdagen weer voorbij zijn.
Andere jaren lukte met het meestal wel er wat van te maken maar dit jaar word het een hele kluif, zoals bij de meesten denk ik.
Morgen komen mijn ouders dan, verder is het afwachten hoe het gaat.
Nog wat puin ruimen, uiteindelijk toch nog wat sfeer gecreert in de form van kerstboom en verlichting.
Jullie ook fijne feestdagen toegewenst , maar vooral sterkte.
Anita

Bericht 2 van 4 in discussie
Van: mariakat11 Verzonden: 24-12-2008 13:57
Moeilijk verhaal Anita en ook best wel herkenbaar voor heel velen, denk ik.
Heel veel sterkte toegewenst met deze dagen.

Het enige wat ik je mee kan geven is:
Je hebt je familie niet zelf gekozen, maar vaak ben je er wel aan vastgeketend, als je zelf nog een sociaal mens bent.
Wat je wel kunt leren is:
Het hemd is nader dan de rok.
Als je volwassen bent krijg je je eigen leven en meestal ook je eigen gezin.
Staat er niet geschreven?:
"En vrouw zal zijn ouders verlaten en haar echtgenoot aanhangen"
Dit geldt natuurlijk voor beide geslachten evenveel en betekent, dat elk kind naar de toekomst en naar zijn toekomstige gezin moet kijken.
Dat is waar zij verantwoordelijk voor zijn en niet voor hun ouders.
Dit is al heel oud en lijkt heel erg in tegenstelling te staan met wat wij verstaan onder
"Eert uw ouders."
Het hoeft absoluut geen tegenstelling te zijn, want het gaat hier om prioriteiten.
Je blijft je ouders in ere houden, maar je moet je eigen leven verder leven.

Leren wat dit inhoudt is een moeilijke zaak, maar misschien helpt het als je het zo kunt bekijken.
Misschien helpt het ook als je dat samen met je broers en zussen dat ook zo kunt leren bekijken.
Ik heb ervaren, dat het een enorme rijkdom is in dit soort gevallen als je goed overweg kunt met je broers enn zussen, want alleen met hun kun je eerlijk en open praten over je ouders en je jeugd, ook al zul je ervaren en leren dat ieder van hen weer verschillend is en verschillend omgaat met het verleden.
Samen met hen kun je ook de negatieve aspecten van je ouders aan de kaak stellen en toch het respect probere te behouden.
Dat gaat vaak moeilijker als anderen daar tussen gaan zitten.
Maria

Bericht 3 van 4 in discussie
Van: atina195 Verzonden: 1-1-2009 14:52
Wat je schrijft klopt, ben inderdaad opnieuw bezig denk ik met opnieuw het loslaten van.....
Vind het tijdens de dpridagen weer enorm moeilijk om deze zaken op een goede manier te bekijken.....
Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen keuzes zo ook mijn ouders.
Al met al vielen de feestdagen niet tegen, ben wel enorm opgelucht dat het nu 1 januari 2009 is.
Jij ook Gods zegen toegewenst voor het komende jaar.
groetjes van Anita

Bericht 4 van 4 in discussie
Van: Ge-nee Verzonden: 4-1-2009 12:51
Soms is het ook goed om dat van je ouders te zien wat je niet als leuk ervaart. Het kan je helpen om patronen te doorbreken..het niet net zo te doen als zij doet..

Inderdaad loslaten en meer op je eigen gevoel vertrouwen. Hierbij dus niet gebruik proberen te maken van aangeleerde reactie- en gedragspatronen...dichterbij jezelf blijven dus...

Kan het zijn dat door de ziekte van je moeder er weinig ruimte is geweest om jezelf te ontplooien. Zorg en zorgen voor een moeder veroorzaakt vaak het wegcijfer gedrag van een kind...graag het goed doen voor je moeder...gaat meestal ook gepaard met inslikken van ongenoegen om maar te sparen..ruzies te voorkomen..
Dit gedrag wordt dan zo eigen dat je ook in andere contacten je zo op kan stellen
Kortom genoeg ingredienten om ook depressief te worden..... ook je broers en zussen hebben last van psychische problemen..
Lijkt me eigenlijk genoeg zeggen..???

Hoe dan ook sterkte naar je zoektocht..en een mooi 2009

Ik heb dit hele bericht bewerkt en toch maar even verplaats, Atina.
Ik hoop dat het zo voor iedereen duidelijker is.

Hallo Maria

leuk dat je het bericht hebt herplaatst, moet echt wennen aan het nieuwe forum.
Ik kom inderdaad wat mijn moeder betrefd weer het een en ander tegen,
ben gelukkig wat minder dperi, maar merk ook dat ik het moeilijk vind om op een goede manier met mijn ouders om te gaan.
Het is zo moeilijk om aangeleerde patronen te veranderen, en er ook nog es ontspannen mee om te gaan.

Vooral de chaos in mijn huis , die bijna kenmerkend is voor mijn ouderlijk huis.
Ben dit nu stap voor stap, ruimte voor ruimte aan het organiseren.
Bespreek dit ook met de psycholoog, de therapie is een goede hulp.
Om maar niet tevergeten de steun van mensen uit mijn kerk, vriendinnen, het feit dat ik nu opener kan zijn over waar ik mee bezig ben doet
ook enorm goed.
Dus het een en ander ziet er hoopvoller uit, groetjes van Atina

Lieve Atina,
Zo veel al geleerd en steeds maar weer komen er weer onverwerkte dingen boven.
Denk eraan, dat hetgeen het eerste en het verste weggedrukt is, ook het moeilijkste zal zijn om onder ogen te zien als het bovenkomt en ook het moeilijkste om een nieuw plekje te geven.
Ook die zullen bovenkomen, als de bovenste laagjes zijn plekjes hebben gekregen.
Maar gelukkig heb je al oefening gehad in de meest oppervlakkige dingen, en leer je steeds bij.
Maar het blijft zo vermoeiend en daarna heb je steeds weer die geestelijke rust en/of oppepper nodig om weer even bij te komen.
Krijg je die niet, dan blijf je steeds weer naar depressie neigen.

Je schrijft:

Citaat :

Het is zo moeilijk om aangeleerde patronen te veranderen, en er ook nog es ontspannen mee om te gaan.

Het is inderdaad moeilijk om ingesleten gedrag behorend bij oude gevoelens te veranderen, ook al ben je tot nieuwe inzichten gekomen.
Zeker als er met de tijd steeds nieuwe puntjes nog boven komen, die nog niet verwerkt zijn, en nog geen plekje hebben gevonden.
Dan komen zo de oude "overlevingspatronen" weer boven.
Ooit heb je ze ontwikkeld, omdat het toen, ergens in het verleden, een must voor je was, om zo te reageren.
Nu, met nieuwe gedachten, zou je dat onder de loep kunnen nemen.
Fred schreef in één van zijn stukken:
https://psychosoof.actieforum.com/achtergrondinformatie-f17/cognitief-affectrieve-schema-s-en-patronen-t241.htm

Citaat :

Hoe dan ook, je hebt een gedragspatroon ontwikkeld dat toen wellicht functioneel was en waarde had als overlevingsstrategie, maar dat is het nu niet meer. Integendeel. Nu belemmert het je om je compleet te voelen en spontaan te zijn. Het belemmert je om volledig en optimaal te functioneren. Je loopt daardoor steeds tegen dezelfde problemen aan en het brengt je in conflict met anderen.

Dit topic is naar het archief verplaatst in afwachting van bericht van de inschrijvers.
Lees ook:
Veranderingen in de opzet van het forum.

Tot 01-03-2010 kan hier nog worden gereageerd, alleen door inschrijvers voor fiat ter verplaatsing naar het open forum en verdere deelname aan het open forum.
En wel door alle inzenders, die dat nog niet bekend hebben gemaakt bij mij.

Bij het uitspreken van de wens om dit gesloten te houden komt hier een slotje op.

Bij geen reactie:
Beslissing tot nader order.

Fiat van Atina is binnen gekomen.
Welkom terug Atina. Ik hoop snel wat van je te lezen.

Atina.
Ik zag eigenlijk net pas, dat je mijn pb-eetje niet had geopend.
Truste.

Alsnog geopend, erg druk de maand Januari, een logeeradres voor mij n vader moet geregeld, moeder een enorme dip.
Spannend en ook vermoeiend, mijn vader moet ook voor exzeem, lichttherapie, deze week 2 x volgende week weer 3 x dit gaat al een paar weken zo, en met moeders dip enorm zwaar.
Heb zelf gelukkig wel ondersteuning wat enorm helpt.
Maar mijn begrip is er nog steeds wat mijn moeder betrefd,
Anita

Hartstikke goed, dat je begrip voor je moeder blijvend is.
Het is zo al zwaar genoeg, als al deze dingen op een hoop komen, zeker nu in januari, wat toch altijd al niet de meest vrolijke maand is.
Ik hoop dat je het volhoud.
Maar je klinkt sterk.
Fijn dat je steun krijgt.

Leuk dat je je even hebt gemeld.
Ik hoop je af en toe een keer te zien hier.
Je weet, hier kun je je sores misschien kwijt of anders een rijtje zetten.

PS.
In de tijd dat jij er niet was, zijn er wat kleine problemen geweest met het forum.
Daarom ben je je avatar nu kwijt.
Maar je kunt hem gewoon weer plaatsen.

Hoeft niet, maar dan haal ik dat zielige kruisje weg.