verleden>toekomst

Verleden...

Je stem afgenomen,
want praten mag niet.
Je ogen gesloten,
opdat je niet ziet.
Je handen gebonden,
mag geen verzet.
Een lijf dat niet voelt,
ligt daar op bed.
Maar je geest weggevlogen
krijgen ze niet.
Je bent nu onzichtbaar,
zodat niemand je ziet.
Niet meer gebonden
van je lijf losgemaakt,
wat ze ook doen
je wordt niet geraakt.

Heden...

Je stem is nog weg,
want praten is fout.
Je ogen zijn open,
toch heb je het koud.
Je handen zijn los,
maar hangen machteloos neer.
Je lijf is van jou,
maar dat voel je niet meer.
Je geest vliegt nog weg
al hoeft dat niet meer.
Je wilt niet dat ze je zien,
slaat je ogen dan neer.
Je geest en je lijf
zijn nog steeds apart.
En in grote angst
wordt vroeger met nu verward.

Toekomst...

Is je stem nog aanwezig,
krijg je die ooit nog terug?
Sla je ooit tussen heden
en verleden een brug?
Kunnen je handen gaan voelen
niet meer gebonden te zijn?
Kan je lijf ooit functuoneren
zonder al die pijn?
Vliegt je geest niet meer weg,
omdat je nu weet
dat het nu het nu is
en het verleden geweest?
Komen je lijf en je geest
ooit nog op één lijn?
Kun je ooit nog eens zeggen
ik ben blij om mezelf te zijn?

Je stem mag er zijn
Hij spreekt woorden van troost.
Hij weet van de pijn van het verleden
Hij houdt je handen liefdevol vast
Hij heeft jou gemaakt
tot eer van Hem
Met Zijn Geest wil Hij je troosten
Liefhebben zoals niemand kan
Kom en schuil
Kom met jou verdriet
je gebroken leven
leg het bij Jezus neer
Hij de groote heelmeester
doet jou geen zeer

Kom bij mij, allen die gebroken van hart zijn..