Het kind in je zelf

Het kind

Ik heb kontacht gehad met het kind in me zelf

Ik heb met hem gepraat...over zijn verdriet
ik heb met hem gepraat over zijn gemis
ik heb met hem gepraat ...gevraacht warom hij niet gelukkig was

Ik kreeg een heel verhaal.....
Hij had verdriet
Er werd niet van hem gehouden..En voelde zig in de steek gelaten
Niemand beschermde hem..Als hij dat nodig had
De wereld was niet aardig in zijn ogen...Ijgelijk wilde hij er niet meer zijn :cherry:

Vroeg hem zou je mij willen vertrouwen????
Hij vond het eng
Maar besloot het toch te doen

Ik zij geef me je hand.(((zal ik voor je zorgen)))))Echt
Zal van je gaan houden..Voor altijd
Zal je beschermmen..En zal je nooi in de steek laten
En zal altijd...Bij je zijn

Hij lachte...En vroeg echt...Ja voor altijd zij ik. ..Zo dat jij weer gelukkig word En je van je zelf kund gaan houden

En zo Werd het kind weer gelukkig...En kon ik weer van me zelf houden...En van anderen.Om me heen

Dit was het verhaal..Van een verdrietig jongetje
Die nu Weer lacht.En vertrouwe heeft ...In zig zelf en in mij
Gr mieter

Dank je Mieter, voor je gevoel.
Voor dit uiten.

Heftige tijden dus geweest, Mieter.
Het is hard werken om de hand te geven aan het kind in je.
Er zijn zoveel 'kinderen' die geen hand krijgen en niet gelukkig kunnen worden.
Laat staan dat men weet dat er een kind in zich is die verenigd moet kunnen worden met de volwassen mens.

Vaak is het kind: verlaten, verdrietig, alleen, gekwetst, niet bevestigd, niet gehoord of zelfs genegeerd.
We groeien op en denken eroverheen te zijn. Toch merken we in ons doen en laten dat het niet echt lekker loopt.
Reageren we op een onvolwassen manier, bevestiging zoeken, claimen, verlatingsangst enzo.
Als je erachter kan komen waarom je zo reageert, kan je ook bij dat kind komen.

Ik vond het hard werken.. en val nog wel eens in die valkuil. Maar ik vind het fijn dat ik weet waar het vandaan komt, want dan kan ik er weer even aan werken om het kind een hand te geven