Naar buiten.......lopen...."

Herinnering.
Zo was het eens, maar heeft wel heel lang geduurd.

Geen energie.
Te moe voor de trap.
Of geen zin?
Dan hangen...

Blijven zitten en van duizeligheid je gedachten niet meer op een rijtje.
Wegzakken en een tukje en dat de hele dag door.
Schaamte, schuldgevoel, luiheid.
Vuile ramen.....
Volle wasmand....
Donker in huis..
donker in mij....

Zorgen voor eten..
Niets in huis.
Geen zin in boodschappen.
Dan maar weer een pizza.
Slechte huisvrouw.

Weten.........
Ga naar buiten.
Zomaar wat lopen.

Met het hoofd in de watten.
Niets zien, maar lopen.
Niets horen, maarlopen.
10 minuten lopen....ben ik al hier?
Niets opgemerkt.
Nog maar wat lopen.

Dan.......
Een vogel,
een bloem.

Een vuil raam in de volgende straat.
Ook geen zin?
Of misschien vinden ze het daar niet erg?
Of misschien te druk met andere dingen?

De ander...
Bestaat.
Ik ben niet alleen...
Spreek hen alleen niet.

Nog wat lopen.
Ik zie de lucht.
Die is grauw, net als ik.
Maar ik zie..........
en benoem.
Waarom ben ik grauw?
Ik wil kleur.

Ik kijk rond....
Zie rode bloemen in het groen onder het grauw.
Niet alles is grauw.
Ik kijk nu anders.

Ik keer om
richting huis.
Richting de tuin.
Ik ga iets doen.
De struiken snoeien, die me het uitzicht benemen.
Brood voor de vogels in het kastje.

Ik ga iets doen.
Ik loop sneller
naar huis
mijn thuis.

Hai manlief, lust je nu een bakje?
of over een half uurtje,
want nu is het nog droog en licht.
Ik wil licht in de tuin en in huis.

Doe maar, zegt manlief, dan zet ik dat bakkie.