In een depressie raken?

Nog weer eens een documentje uit het oude forum.
Er stond geen bron bij, maar ik vond het goed om te lezen en te plaatsen.

Citaat :

Waarom gaan mensen in een depressie?
Leuke vraag of niet?
Het antwoord kan ik niet precies geven omdat niemand dat schijnt te weten.
Gelukkig wordt er tegenwoordig eindelijk aan onderzoek gedaan. Het werd hoog tijd ook.
Een depressie heeft te maken met een onbalans van een aantal chemicaliën in de hersenen.

Mogelijk spelen de volgende zaken daarbij een rol.
* Genetisch bepaald
* Diepe emotionele gebeurtenis zoals
* Trauma in jeugd zoals seksueel misbruik of kindermishandeling
* Scheiding
* Overlijden
* Langdurige periode van lage eigenwaarde
* Verliezen van het werk
* Aangeleerd door milieu zoals in de opvoeding
* Lage hormoonspiegel door
* Menstruatie
* Zwangerschap of na de bevalling
* Onvruchtbaarheid
* Anticonceptie
* Stress, de aandrang om te presteren
* Fysieke symptomen zoals
* Langdurige pijn
* Ernstige ziektes zoals kanker en AIDS (psychologisch effect)
* Neurologische problemen zoals een hersenbloeding, Parkinson of Alzheimer
* Infecties
* Voedings(stoffen)tekorten
* Afwijking aan de schildklier of alvleesklier (diabetes)
* Problemen in de overgang naar de volwassenheid
* Identiteitsproblemen
* Seksuele identiteit
* Drugsmisbruik of medicijngebruik of het stoppen daarmee
* Seizoensveranderingen zoals een tekort aan zonlicht in de herfst en winter.

Kan je er dan zelfs niets aan doen?
Natuurlijk kun je er zelfs iets aan doen.
De manier waarop je denkt en leeft speelt een grote rol in het bestrijden van depressies.
Leg je dus niet neer bij je depressie.
Alle leven draagt lijden in zich.
Alle leven is lijden.
Als we de bron van ons lijden opsporen, dan kunnen we ons lijden eindigen.
We kunnen ons lijden eindigen door op je juiste wijze te leven en te denken.
Je hebt misschien niet altijd invloed op de dingen die je meemaakt, je hebt wel invloed op de manier waarop je er mee omgaat.

Wie ben ik echt? De rol van pijn in ons leven.
Door allerlei gebeurtenissen in ons leven bestaat de kans, dat wij steeds verder van onze basis afraken.
Door allerlei oorzaken zoals misbruik, geestelijke of lichamelijke mishandeling, echtscheidingen, etc ontstaat pijn.
Die pijn moet verwerkt worden om echt zuiver verder te kunnen in dit leven en weer bij je eigen ik te kunnen terugkomen.
Het is echter een normale reactie van ons lichaam en geest om weg te gaan van de pijn.
De geest gaat manieren verzinnen om van de pijn vandaan te komen.

Enkele manieren van de geest om weg te gaan van de pijn:
* Rationaliseren. Ach, hij/zij bedoelt het niet zo. Het valt allemaal wel mee.
* Je moet toch verder dus waarom zou je hier nog bij stilstaan.
* Je in het feestgedruis storten.
* Uit gaan leggen.
* Naar oplossing gaan zoeken.
* Vluchten in humor.
* Ik kan dat wel aan. Ik ben een tough guy.

Het resultaat is dat de pijn niet meer aanwezig lijkt.
Het lijkt zo, maar het gaat een eigen leven lijden en vreet je langzaam op. En uiteindelijk gaat het met jou aan de haal.

Wat moet je dan wel doen?
Gewoon, voelen, voelen, voelen en nog eens voelen.
Jank je ogen maar uit je kop. Daar is niets mis mee.
Maar neem de verantwoordelijkheid voor je pijn.
Accepteer dat die pijn er is, verwerk je pijn.
Daarmee heel je je ziel en word je hart weer zuiver en blijf je bij jezelf.

Het lijkt zo simpel maar voor vele mensen, met mij daarbij vooraan in de rij, is dat niet zo eenvoudig.
Het heeft mij jaren gekost voordat ik er iets van begon te kunnen.
En nog vind ik het moeilijk maar het lukt mij steeds beter. Oefenen helpt.

De gluiperige invloed van niet verwerkte pijn?
Iedereen kent wel iemand die een nare gebeurtenis achter de rug heeft. Misschien hoor jij er ook wel bij. Ik in ieder geval wel.
Je kunt de nare gebeurtenissen in je leven nu eenmaal niet weghouden.
Mensen gaan dood, liefde gaat over, je komt nare mensen tegen, je wordt ergens ontslagen of ontzettend bedrogen.

Hoe ga jij hiermee om?
Hieronder volgt een voorbeeld. Er zijn er natuurlijk een heleboel te bedenken.

Een verbroken liefde.
De liefde van je leven is afgelopen. Ze is er met een ander vandoor of ze heeft je gewoon verlaten. Dat doet pijn voor iedereen.
Je kunt die pijn toelaten en lekker janken wanneer je daar behoefte aan hebt.
Je kunt erover praten met vrienden, een therapeut of wat dan ook.
Langzamerhand zal die pijn afnemen en uiteindelijk verdwijnen.
Je hebt je verdriet dan echt verwerkt en vermoedelijk zal je er daarna niet zo veel last meer van hebben.
Je bent nu erg dapper geweest want je hebt je pijn onder ogen gezien en je hebt de moed gehad om ermee om te gaan. Feliciteer jezelf dan.
Het kan ook anders. Je vindt je verdriet eruit laten komen lastig want misschien vind je huilen niet prettig en wil je die pijn al helemaal wegduwen.
Dan heb je nog de invloed van sukkels in je omgeving die roepen dat je flink moet zijn, je tranen moet drogen en vooral verder moet gaan met je leven. Ieder kan zijn eigen onzinpraatjes daar aan toe voegen.
Natuurlijk gaat het leven verder maar wat zou er nu gebeuren als je die pijn niet echt verwerkt.

Die verdwijnt namelijk niet, maar duikt onder en gaat daar een eigen leven lijden.
Hoe groot denk je dat de kans is dat die pijn weer opduikt als je een nieuwe relatie begint?
Je hebt je pijn namelijk nooit verwerkt en dus is er nog steeds een link tussen relatie en pijn.