Depressie of andere psychische verschijnselen oiv. van het weer.

Sommige mensen kunnen heel erg onder invloed raken van de weersomstandigheden.
Mede door de hoeveelheid en het soort licht.
Winterdepressies zijn een bekend begrip.
Evenals lange regenperioden en mist.

Ikzelf heb jaren op een rij een dag depressief doorgebracht elk jaar bij de 2e dag warm weer in het voorjaar.
Niet bij een mooie voorjaarsdag in maart of april, maar echt, als er een weer echte zomerse temperaturen zijn na de winter.

Storm heb ik altijd als fantastisch ervaren.
Het enerveert mij in mijn denken en doen en ik lijk er energie door te krijgen.

Zo ook onweer en de omstandigheden die daar aan vooraf gaan.
Het geeft spanning en maakt me alert.
Soms is het beangstigend, maar daar ik weet wat het is en wat te doen, geeft het me ook (zelf)vertrouwen, dat zo'n spektakel voor mij geen nadelige gevolgen zal hebben, zolang ik me houd aan wat ik weet.

Als iemand iets mee maakt, wat hij heel bijzonder vind en er zelfs invloed van ondervind, wil ik dat altijd graag lezen.
Zo maakte ik gisteren zoiets bijzonders mee, dat ik het wil delen.

Dit heb ik gisteravond geschreven.

Vanmorgen het eerste werk was het zo warm en benauwd, dat we om half zeven alle ramen en deuren hebben opengezet.
Halverwege de ochtend, terwijl de zon nog weer flink aan het schijnen was begonnen de anti-hagel kanonnen hier weer te knallen.
Vanwege de appelteelt hier in Zuid Beveland
Het onweer was toch voor de avond voorspeld dacht ik, waarna alles sterk zou gaan afkoelen.

De lucht begon zo te verkleuren, heel bijzonder, dat ik er foto's van heb gemaakt.
Het kwam ons echt heel bizar voor, nog nooit gezien.
Ik dacht, dat er zo gaten in de hemel zouden vallen.



Met een beetje fantasie zou je kunnen denken, dat er van bovenaf geduwd werd om door grijze dekens en sluiers heen je breken.





Alles stond nog tegenover elkaar open.
Waaien deed het nog nauwelijks.
Ook al zo vreemd bij onweer dreiging.




Maar dat onweer kwam en wel zo sterk, als ik nog niet in het Zeeland van de laatste 10 jaar heb meegemaakt.
Niet alleen de slagen knetterenden zo hard, dat mijn oren pijn deden.
Je hoorde buiten ook eerst een soort knisperend geluid tijdens de lichtflits.
Ik kan me niet herinneren, dat ooit gehoord te hebben.
Alsof je met een elektrische vliegenmepper een mug doodslaat.

Direct dachten we hier allebei aan vuurballen, die wel eens langs zouden kunnen komen. Of binnen.
Beseffend dat de bevreemding en de bijbehorende voorzichtigheid misschien al te overdreven zouden kunnen zijn, hebben we toch overal alle deuren en ramen maar dicht gedaan.
Het regende toen nog net niet.
Toch gebeurt dat wel eens een keer, dat een vuurbal door de kamer rolt en op iets daarin stuk slaat.
Oudere leden van mijn familie hebben dat wel eens meegemaakt.

Al met al kreeg ik toen toch wel begrip voor angsten en de gedachten van mensen, die niet wisten wat onweer inhield.
En nog worden er sprookjes over verteld van een God die zich boos laat horen.

Thor, die net door een gat in de wolken ziet en vreselijk boos is en met een hamer op een aambeeld begint te slaan, dat de vonken eraf vliegen.



Een half uur geleden zijn de kanonnen weer begonnen.
Ik hoorde op het nieuws dat grote hagelstenen voorspeld waren.
In onze garage stond nog wat troep voor in de caravan, die naar de dealer is en de auto kon er dus niet in.
We hebben dat nu toch maar wat opgeruimd en de auto weer binnengezet.
Het anti-hagel kanon mocht eens niet functioneren bij deze voorspelling.

Het is trouwens net weer begonnen te onweren en regenen, maar dat drijft nu snel over.
Nu komt de rest van het land aan de beurt, volgens zeggen.

Die wolken, die waren echt raar!
Nu ik ze weer zie, weet ik dat ik gekeken heb, en nog eens...
Vreemde zakken, watten uit eengeplukt...
Goed dat je er foto's van gemaakt hebt, ik vond het ook gewoon nieuw en raar.